ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΔΕΙΛΟΙΣ (Αλλοίμονο εις τας δειλάς καρδίας,και εις τας παραλελυμένας εκ του φόβου χείρας,και εις τον διπλοπρόσωπον και αμφιρρέποντα.."Σειρ.2

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΡΡΗΣΙΑ


Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Λόγος για τη χαμένη μας παρρησία


Στην πλειονότητά μας στην Ελλάδα είμαστε, νομίζω, μια κοινωνία φοβισμένη, «σκιαγμένη». Είμαστε μια κοινωνία "εν αμύνη"!. Μια κοινωνία στη γωνία. Φοβόμαστε να μιλήσουμε δημόσια, φωναχτά και με παρρησία γι’ αυτό που πιστεύουμε ως χριστιανική ορθόδοξη πίστη, γι’ αυτό που πρεσβεύουμε ως κοινωνικές ηθικές παναθρώπινες αξίες, γι’ αυτό που αισθανόμαστε βαθύτερα ως Έλληνες, ως λαός σ’ αυτή τη γωνιά της γης.

Έχουμε καταντήσει «σάκος πυγμαχίας», που πάνω του ασκούνται με γροθιές –δοκιμάζοντας τις αντοχές μας– θρασείς, απαίδευτοι, ρηχοί, προκλητικοί, υλόφρονες, ανελλήνιστοι "Συνέλληνες", εκμεταλλευόμενοι ακριβώς την ατολμία, την έλλειψη παρρησίας, τη φοβικότητα και την εσωστρέφειά μας.

Θα έλεγε κανείς αφοριστικά «είμαστε άξιοι της τύχης μας!». Ωστόσο, υποστηρίζω προσωπικά –μιλώντας και γράφοντας δημόσια– ότι μάλλον είμαστε ανάξιοι και ανίκανοι υποστηρικτές των ιδεών, των αξιών, των ιδανικών στα οποία πιστεύουμε. Ανάξιοι υποστηρικτές της πίστης μας –δειλοί, αποτραβηγμένοι. Ανάξιοι υποστηρικτές της ιστορίας και του πολιτισμού αυτής της χώρας– άπραγοι, βουβοί, αξιολύπητοι. Είμαστε βολεμένοι και συμβιβασμένοι με ό,τι έχει επιβληθεί και επικρατήσει ως νοοτροπία εν ονόματι ενός ψευτοπροοδευτισμού, μιας στρεβλής σύλληψης για το τι είναι πραγματικά πρόοδος, προοδευτισμός, δημοκρατία, πνεύμα ελευθερίας, αξιοπρέπεια, σεβασμός του άλλου, κατανόηση του διαφορετικού, αλληλοπε-ριχώρηση ιδεών, απόψεων, βιωμάτων και συναισθημάτων.

Αποτέλεσμα: Περιοριζόμαστε στον χώρο μας, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, περιχαρακώνουμε τη σκέψη μας, προφυλάσσουμε τις ιδέες μας, μας κυριεύει η εσωστρέφεια. Μια εσωστρέφεια που παίρνει τη μορφή μιας μόνιμης απολογητικότητας, που συχνά εμφανίζεται ως ένα κρυφό πλέγμα ενοχής, ως στάση αμύνης. Πρόκειται –ας μού επιτραπεί η έκφραση– για μια αρρωστημένη εσωστρέφεια, σχεδόν για ένα ιδεολογικό ή πνευματικό σύμπλεγμα, που φαίνεται να το έχουμε αποδεχθεί σιωπηρά και περίπου να το εφαρμόζουμε ως κανόνα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται –θα το πω– για μια «πνευματική τρομοκρατία», που απαγορεύει να έχεις άποψη για την πίστη –τη δική σου πίστη!–, για αξίες –τις δικές σου αξίες!–, για πατρίδα –τη δική σου πατρίδα!–, για παράδοση, για ιστορία, για πολιτισμό.

Έτσι, περάσαμε από το ένα άκρο στο άλλο… Από μια κατάσταση όπου όλα ήταν δεδομένα, αδιαμφισβήτητα και υποχρεωτικά για όλους, είτε επρόκειτο για θρησκεία, είτε για πατρίδα, είτε για οικογένεια, είτε για επιστήμη, είτε για κοινωνία κ.λπ. (που ελεγχόσουν για την πίστη σου, κινδυνεύοντας να θεωρηθείς "αιρετικός" σε κάθε κλυδωνισμό ή ερώτημα, που ελεγχόσουν για κάθε αμφισβήτηση σε κατεστημένες επιστημονικές, κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες απόψεις), περάσαμε στην πλήρη αμφισβήτηση των πάντων για τα πάντα. Περάσαμε στο άλλο άκρο τού εκκρεμούς, που σε υποχρεώνει να σιωπάς ή να απολογείσαι ακόμη και για τα αυτονόητα. Ακόμη και για θέματα (αξίες, αντιλήψεις, στάσεις) ευρείας ή ευρύτερης αποδοχής.

Δεν έχει νόημα εδώ να αναλύσει κανείς πώς φθάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση μιας έξωθεν επιβαλλόμενης εσωστρέφειας. Οι ακρότητες προκάλεσαν αντιδράσεις και οι αντιδράσεις γέννησαν νέες ακρότητες –προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα είναι βέβαιο: Αφήσαμε να μάς κυριεύσει η εσωστρέφεια χωρίς να αγωνιστούμε όταν και όπως έπρεπε. Έτσι βρεθήκαμε από τη σιγουριά της ιδεολογικοπνευματικής μας δύναμης, μιας προκλητικής και συχνά ανερμάτιστης εξωστρέφειας, στην αβεβαιότητα της απολογητικής στάσης και στην αμηχανία μιας εσωστρέφειας, που δεν οδηγεί πουθενά.

Τώρα, αντί να θρηνούμε πώς δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως ότι «ασυναισθήτως» γύρω μας έκτισαν τείχη, ας προσπαθήσουμε να γκρεμίσουμε αυτά τα τείχη· ας περάσουμε σε μια πνευματική υπέρβαση, ας περάσουμε σε μια ελεγχόμενη εξωστρέφεια, με μέτρο αλλά και με δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Αυτή η εξωστρέφεια, ας δούμε ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει.

Θα επισημάνω δύο χώρους επιβαλλόμενης εξωστρέφειας: α) την Εκπαίδευση για τους εκπαιδευτικούς, ιδίως τους θεολόγους, και β) τον δημόσιο λόγο.

Ας ξεκινήσουμε με την Εκπαίδευση, εκεί όπου «χτίζονται» συνειδήσεις και πλάσσονται οι νεανικές ψυχές. Εκεί «η ομολογία πίστεως» κάθε εκπαιδευτικού μπορεί να λειτουργήσει ως σπόρος που θα καρπίσει, καμιά φορά και ως «βόμβα» που θα προκαλέσει έκρηξη. Ο δάσκαλος που θαρραλέα θα ομολογήσει μπροστά στους μαθητές του την πίστη του, την επίδραση που είχε και έχει στη ζωή του η πίστη του και πόσο μπορεί να βοηθήσει τον καθένα, ιδίως έναν νέο αυτή η πίστη, όταν είναι βαθιά, ουσιαστική και ειλικρινής, αυτός ο δάσκαλος θα έχει φυτέψει –συχνά χωρίς να έχει άμεση συνείδηση– «σπόρους ζωής» στις ψυχές μερικών, τουλάχιστον, μαθητών του. Αυτό ισχύει για τον εκπαιδευτικό κάθε βαθμίδας και ειδικότητας. Είναι σημαντικό –λόγω και του κύρους που έχει, κατά κανόνα, ο δάσκαλος– να ακούσει ο μαθητής από τον φιλόλογο λ.χ. ή τον μαθηματικό ή τον καθηγητή τής ξένης γλώσσας ή τον γυμναστή κ.ά. ότι ο ίδιος πιστεύει και ότι χωρίς την πίστη ο άνθρωπος δεν έχει «σημείο αναφοράς» στη ζωή του, ιδίως στις δύσκολες στιγμές.

Κι ερχόμαστε στον θεολόγο. Ο εσωστρεφής θεολόγος με τo απολογητικό (συχνά και «κακόμοιρο») ύφος, αντί να εμπνεύσει και να ανεβάσει ψυχικά τους μαθητές του με τον λόγο τής πίστης κατάλληλα ειπωμένο (με αναφορές στην αγάπη ως βάση κάθε μορφής κοινωνίας και ανθρωπιάς, στην αξιοπρέπεια, στις ηθικές αξίες, στον αγώνα τού ανθρώπου για βελτίωση δική του και τού άλλου, στην ανεκτικότητα του άλλου και του διαφορετικού κ.ο.κ.), τις περισσότερες φορές τους μεταδίδει, άθελά του, τη δική του ατολμία, τη δική του απολογητικότητα, τη δική του έλλειψη παρρησίας. Κι όλα αυτά, ενώ μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να ξυπνήσει ψυχές που υπνώττουν και, το κυριότερο, να αναπαύσει ψυχές που αγωνιούν. Μπορεί να δώσει φτερά, να δείξει δρόμους, να αποκαλύψει πτυχές τού κόσμου του πνεύματος άγνωστες στους νέους, μπορεί να τους συνδέσει με "κείμενα ζωής" που είναι λ.χ. το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ή οι Επιστολές του Παύλου, μπορεί, μπορεί, μπορεί…Φτάνει να ξέρει πώς να μιλήσει για τα μεγάλα αυτά θέματα, πώς θα συγκινήσει, πώς θα ελκύσει με τα λόγια της αλήθειας πάντοτε, μ’ ένα βιβλίο, με μια ταινία, με κομμάτια μουσικής κ.λπ. Και βεβαίως με τη σύνδεση των παιδιών με την Εκκλησία, με τη Θεία Λειτουργία που πρέπει απλά και ουσιαστικά να δείξει τι σημαίνει, με τους Ύμνους τής Μ. Εβδομάδος που είναι καθαρή ποίηση, με κάποια πατερικά αποσπάσματα, αλλά και με αναφορά σε λόγια σοφίας σύγχρονων ορθόδοξων μορφών, όπως ο Γέροντας Πορφύριος. Και μόνο να συνδέσει μερικά παιδιά με την Εκκλησία θα έχει προσφέρει έργο ζωής. Με άλλα λόγια, ο θεολόγος αντί να είναι «ο τελευταίος τροχός της αμάξης» στο σχολείο, εφόσον νιώσει τον ρόλο του και πιστέψει στην αποστολή του, μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς για πολύ ουσιαστικές δράσεις στο σχολείο. Μπορεί να είναι το πρόσωπο που πλησιάζει και μιλάει με τα παιδιά, που ακούει τα προβλήματά τους, που αμβλύνει αντιθέσεις. Σημείο αναφοράς αλλά και καταφυγής μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών ακόμη που χρειάζονται στήριξη. Ο εμπνευσμένος και εμπνευστικός, ο μαχητικός, ο ρέκτης, ο γνήσιος σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος.

Και κάτι ακόμη. Συχνά νομίζουμε πως ό,τι λέμε στους μαθητές μας, εφόσον δεν οδηγεί σε άμεσα ορατές πράξεις (μορφές συμπεριφοράς και σκέψης), πάει χαμένο. Ωστόσο, δεν συνειδητοποιούμε και οι ίδιοι ότι η λειτουργία του πνεύματος λειτουργεί μυστικά και μακροπρόθεσμα. Τα πάντα εγγράφονται στις συνειδήσεις των παιδιών και έρχονται στιγμές που ανακαλούνται αυτόματα και επενεργούν χωρίς να γνωρίζει κανείς πού βρέθηκε αυτή ή εκείνη η σκέψη, η ιδέα, το κέντρισμα ή η συγκράτηση, η έμπνευση ενίοτε ή το πέταγμα της ψυχής σε κατευθύνσεις που δεν είχαν προσχεδιασθεί.

Αν είναι όσο σημαντική προσπάθησα να δείξω η ομολογία πίστεως στον εκπαιδευτικό χώρο, εξίσου σημαντική είναι η μαρτυρία πίστεως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο λόγο. Εννοώ στον χώρο δουλειάς, σε δημόσιες συναντήσεις και συγκεντρώσεις, σε ομιλίες ενώπιον κοινού, σε συζητήσεις, οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Εκεί ο καθένας με την εξωστρέφειά του μπορεί –χωρίς κραυγές ή φαρισαϊκές φανφάρες, που άλλωστε δεν ταιριάζουν στην ορθόδοξη πίστη– να ρίξει τον δικό του σπόρο: να προβληματίσει, να φωτίσει, να αφήσει να διαφανεί, να σχολιάσει, να ομολογήσει, να διαφωνήσει αν χρειαστεί, πάντοτε με διάκριση χριστιανική, με ήθος, χωρίς πρόκληση ή μονοπώληση της ορθής γνώσης, υπαινικτικά, διαλεκτικά, καλοπροαίρετα και καλόκαρδα, όχι κηρυγματικά ή δογματικά. Διδάσκει κανείς –και εμπνέει και επηρεάζει– και με το ήθος του, με όλη την προσωπικότητά του που πρέπει να λειτουργεί ως η άλως κάθε ομολογίας πίστεως.

Θα τελειώσω αισιόδοξα. Επειδή ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι σ’ αυτόν τον τόπο δεν είναι λίγοι αυτοί που αγωνίζονται –έστω και μοναχικά– για καλύτερες συνθήκες ζωής, για μια ποιότητα στη ζωή και στη σκέψη μας, κι επειδή η χώρα μας όσα προβλήματα κι αν έχει –μερικά από άστοχους χειρισμούς ή από έλλειψη ουσιαστικής παιδείας– πορεύεται μπροστά και εξελίσσεται (έστω με αργούς ρυθμούς), πιστεύω ότι πρέπει όλοι να υψώσουμε τη φωνή μας, όπου ο καθένας μπορεί, δείχνοντας ότι η μιζέρια, η μαυρίλα, η οδός τής απωλείας δεν έχει κυριεύσει όλη την Ελλάδα, όλους τους Έλληνες. Υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει φως. Ας μιλήσουμε μόνο με θάρρος, με αγάπη, με ειλικρίνεια, με παρρησία και ας μετουσιώσουμε την εσωστρέφεια μας σε εξωστρέφεια.



Πηγή: www.aktines.blogspot.com



ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος

Επιστολή για την αφαίρεση της λέξης «Εθνικής» από το ΥΠΕΠΘ
Submitted by antibaro on Sat, 29/05/2010 - 17:13
Επιστολές Νικόλας Kaloy-Καλογερόπουλος

Προς γνώσιν σας απέστειλα το εξής εμαιλ σε όλους τους βουλευτάς του Κοινοβουλίου. ΝΚ



Αξιότιμοι κκ Βουλευταί του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Έλαβα στην Γενεύη επιστολή Έλληνος εκπαιδευτικού ο οποίος μου λέγει ότι στα σχολεία κυκλοφορεί η κατωτέρω πληροφορία:

<<Η λέξη «εθνική» από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας ήταν θέμα χρόνου να φύγει, γιατί υπάρχει όρος μέχρι τη λήξη του 2010 από την ευρωπαϊκή ένωση, να προσαρμοστούμε σε νέα δεδομένα, αλλιώς θα πληρώνουμε πρόστιμο»>>. Επειδή επί μίαν τριακονταετία υπήρξα στέλεχος διεθνών οργανισμών στην Γενεύη και γνωρίζω πόσο απίθανο είναι να αληθεύει η πληροφορία αυτή (η οποία συνάγω διαδίδεται μετ'επιτάσεως στους εκπαιδευτικούς κύκλους από το Υπουργείο Παιδείας ή άλλην κυβερνητική αρχή) απέστειλα επιστολή, υπό την ιδιότητά μου ως Πρόεδρος της (Think Tank) European League of Geneva στον κ. Μπαρόζο με την ερώτηση αν η είδησις αυτή αληθεύει. Προς γνώσιν σας έλαβα την κάτωθι απάντηση η οποία γεννά ένα σοβαρότατο εθνικό ερώτημα: Ποιός είχε την πρωτοβουλία να αφαιρεθεί η λέξις ΕΘΝΙΚΗ από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας, ποιός είναι ο απώτερος σκοπός αυτής της αφαιρέσεως και για ποιό λόγο. Σας υπενθυμίζω ότι το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας είναι Ministère de l'education NATIONALE. Εναπόκειται στους Έλληνες βουλευτές που αισθάνονται ότι ΕΙΝΑΙ Έλληνες (και όχι ότι τους ΕΚΑΝΑΝ Έλληνες, όπως υποστηρίζει η ΓΓ του εν λόγω Υπουργείου η οποία, παρ'ολον τον σάλον εξακολουθεί να παραμένει στην θέση της) να λάβουν θέση επί του εθνικού αυτού θέματος το οποίον, για μας τους Έλληνες της Διασποράς, ενέχει θεμελιώδη σημασία επί του γενικού ερωτήματος «ποιοί κυβερνούν αυτόν τον τόπο ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ».

Μετά τιμής

Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος

ΑΞΙΟΣ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΦΩΤΙΟΣ

ΑΞΙΟΣ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η λέξη «εθνική» από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας έχει εκδιωχθεί.Το όνομα του Υπουργείου άλλαξε, κι αυτό αποτελεί τιμή για τους κυρίους και τις κυρίες που το εξυπηρετούν, και ατιμία-ντροπή για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που το
υπηρετούν. Το μήνυμα μέσα από την κατάργηση του ΕΘΝΙΚΗΣ είναι σαφέστατο και πλέον εμφανέστατο και μέσα από το νέο Νόμο για την "αυτοαξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας και του Εκπαιδευτικού" ,όσοι δηλαδή δεν βελτιώνονται ,μετά μίας και δευτέρας νουθεσίας, θα παραιτούνται (σταδιακά).
Πριν πολλά χρόνια ο Παπαδιαμάντης είπε ότι οι πολιτικοί
μπορεί να υπηρετούν την Ελλάδα ως κράτος ,όχι όμως και ως έθνος. Σήμερα μετά βεβαιότητας λέμε ότι, οι πολιτικοί της ουδετερότητας δεν υπηρετούν ούτε το κράτος .Δεν ξέρω
αν αυτό λέγεται , αδυναμία ή προδοσία, σίγουρα όμως χωρίς
ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, όχι δεν θα υπάρξει συνέχεια, αλλά χάνεται κι αυτή ακόμη η Αρχή // το σημείο, δηλαδή απ' όπου ξεκινά κάποιος ή κάτι.
Άξιος και πάλι ο Φώτης Κανελλόπουλος ο δικηγόρος. Ας τον ακολουθήσουμε με μία νέα προσφυγή,της οποίας η αρχή θα ξεκινά από τον Νομικό Όρκο του Εκπαιδευτικού.




ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Νομικός όρκος//Εκπαιδευτικού
"Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην Πατρίδα,υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους του Κράτους και να
εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".



ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ //ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ 14/06/10

Αυτοαξιολόγηση Σχολικής Μονάδας

ΑYTΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ // ΑΡΩΝ ΑΡΩΝ ΑΠΟΛΥΣΩΝ ΑΥΤΟΥΣ

Η λέξη «εθνική» από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας έχει εκδιωχθεί. Το όνομα του Υπουργείου άλλαξε, κι αυτό αποτελεί τιμή για τους κυρίους και τις κυρίες που το εξ-υπηρετούν, και ατιμία-ντροπή για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που το

υπηρετούν. Το μήνυμα τους,μέσα από την κατάργηση του ΕΘΝΙΚΗΣ είναι σαφέστατο και πλέον εμφανέστατο και μέσα από το νέο Νόμο για την "αυτοαξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας και του Εκπαιδευτικού" // "όσοι δεν βελτιώνονται, μετά μίας και δευτέρας νουθεσίας, παραιτούνται ".ΟΜΠΑΜΑ

Βασικά, η όλη υπόθεση μοιάζει λίγο με την Αξιολόγηση του Ιησού Χριστού και Κυρίου ημών. Το συμβούλιο των παρανόμων, αφού εξέτασε τον διδάσκαλο, γνωμοδότησε ότι "αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεό......και ότι είναι άξιος θανάτου! "και βέβαια ,την υπόθεση της Δίκης και καταδίκης Του, για ευνόητους λόγους ,την παρέδωσαν στον Πιλάτο // "....δεν ακούς πόσα καταθέτουν αυτοί εις βάρος σου.!" Πράγματι, πως αλλιώς να παρομοιάσω τους νέους "συμβούλους",που θα πάρουν

τα αποτελέσματα της "αυτοαξιολόγησης της Σχολικής Μονάδας" και θα τα παραδώσουν σ'ένα Οίκο Αξιολόγησης ,όπως το Κ.Ε.Ε .(Κέντρο Εκπαιδευτικών Ερευνών).Άξια λόγου είναι // η μεγάλη κρίση στην Αμερική, της οποίας ευθύνονται οι Οίκοι Αξιολόγησης, με της κάλπικες "θετικές" αξιολογήσεις Προϊόντων // καθώς και η γνώμη του διευθύνων σύμβουλου της Moody's,

Raymond Mc Daniel ότι :"Oι αγορές μπορούν να εξελίσσονται (πλέον) χωρίς τις αξιολογήσεις"

Πριν πολλά χρόνια ο Παπαδιαμάντης είπε ότι οι πολιτικοί

μπορεί να υπηρετούν την Ελλάδα ως κράτος ,όχι όμως και ως έθνος .Σήμερα μετά βεβαιότητας λέμε ότι, οι πολιτικοί της ουδετερότητας δεν υπηρετούν ούτε το κράτος (τους).Δεν ξέρω

αν αυτό λέγεται αδυναμία ή προδοσία, σίγουρα όμως χωρίς

ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, όχι δεν θα υπάρξει συνέχεια......αλλά χάνεται κι αυτή ακόμη η Αρχή // το σημείο, δηλαδή, απ' όπου

ξεκινά κάποιος ή κάτι................................

Αλήθεια, «ποίοι κυβερνούν αυτόν τον τόπο ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ»? //(Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος)

Αλήθεια, βασισμένοι σε ποία λογική, οι εκπαιδευτικοί θα δεχθούν την αξιολόγησή τους, και ποίοι άραγε θα είναι οι "στόχοι ";Oι χρηστοί ή οι "άχρηστοι"//ο Βαραβάς ή ο Ιησούς//αυτοί που δεν "βελτιώνονται" ή αυτοί που βελτιώνονται αλλά όμως θέλουν ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ...

ΕΠΙΜΕΤΡΟ.

«Ο Θεός θέλει από το μικρό τούτο έθνος, να δοξάζετε Ορθοδόξως και Ανατολικώς» ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Νομικός όρκος//Εκπαιδευτικού

"Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην Πατρίδα,υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους του Κράτους και να

εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ //ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ 14/06/10