«ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»

ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΔΕΣ ΕΔΩ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2016/12/%C2%AB%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%9F%CE%A1%CE%98%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%9E%CE%9F%CE%A5-%CE%A0%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A9%CE%A3%C2%BB.pdf

ΤΙ ΕΙΠΕ; Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΙΠΕ...

 (Η χαρά της  αγάπης)

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ, 

O Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υποστηρίζει Εγκύκλιο του Πάπα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου [1]

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΙΠΕ:

[…] «...Είναι σημαντικό να παρατηρηθεί ότι η Amoris Laetitia [Η χαρά της  αγάπης] υπενθυμίζει  κατ’ αρχήν και προ πάντων την ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού και όχι μόνο τους ηθικούς κανόνες και τις κανονικές ρυθμίσεις των ανθρώπων»…

[…] Στο άρθρο του ο κ. Βαρθολομαίος  αφού παραδέχεται ότι υπήρξαν «σχόλια και αξιολογήσεις για τη σπουδαία αυτή εγκύκλιο» σημειώνει: «...Είναι σημαντικό να παρατηρηθεί ότι η Amoris Laetitia υπενθυμίζει  κατ’ αρχήν και προ πάντων την ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού και όχι μόνο τους ηθικούς κανόνες και τις κανονικές ρυθμίσεις των ανθρώπων»...

            Στη συνέχεια ο Οικ. Πατριάρχης τονίζει: « Αναμφίβολα, αυτό το οποίο έπνιγε και παρενέβαλε εμπόδια κατά το παρελθόν στους ανθρώπους  ήταν ο φόβος πως «ένας ουράνιος πατέρας» επιβάλλει με κάποιο τρόπο την ανθρώπινη συμπεριφορά και προδιαγράφει τις ανθρώπινες συνήθειες. Είναι αληθές ακριβώς το αντίθετο και οι θρησκευτικοί ηγέτες καλούνται  να υπενθυμίσουν στους εαυτούς τους και κατόπιν στους άλλους, ότι ο Θεός είναι ζωή και αγάπη και φως... Επί του προκειμένου αυτά είναι τα λόγια, τα οποία επανειλημμένως υπογραμμίζονται από τον Πάπα Φραγκίσκο στην εγκύκλιό του...»....

            Και συνεχίζει ο Πατριάρχης στο άρθρο του στον Osservatore Romano: « Οι πατέρες της Εκκλησίας δεν φοβήθηκαν να μιλήσουν ανοικτά και με εντιμότητα για τη χριστιανική ζωή. Εν τούτοις το σημείο εκκίνησής τους είναι πάντα η αγαπώσα και λυτρωτική χάρη του Θεού, που φωτίζει καθέναν χωρίς διάκριση και καταφρόνια....». Και ολοκληρώνει το άρθρο του με τα εξής: «Το συμπέρασμα της παπικής προτροπής είναι λοιπόν και το δικό μας συμπέρασμα και η δική μας σκέψη: <Αυτό το οποίο μας έχει επαγγελθεί είναι πιο μεγάλο από όσο μπορούμε να φαντασθούμε. Μην απογοητευόμαστε ποτέ εξ αιτίας των δικών μας ορίων και μην παύουμε ποτέ να αποζητάμε αυτήν την  πληρότητα της αγάπης και της κοινωνίας που ο Θεός μας φανερώνει>»….

 [1]  ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ: ''ΑΚΤΙΝΕΣ'' [http://aktines.blogspot.gr/2016/12/o_20.html#more]

''Μη σχηματίζεις γνώμη από τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, αλλά από την προαίρεσή του...''

Αδελφοί, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επιμένει ΚΑΙ μας συμβουλεύει: «Μη σχηματίζεις γνώμη από τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, αλλά από την προαίρεσή του, όχι από την εξωτερική όψη, αλλά από την διάθεσή του’ και όχι μόνον από την διάθεσή του, αλλά να εξετάζεις και τον τρόπο της ζωής του»( Εις πτωχόν Λάζαρον, λόγος ΣΤ’, 5, ΕΠΕ 25, 596-MG  48,1034)

ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ''ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ'' ΣΤΗΝ ΚΙΜΩΛΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΡΟΥ!

ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΧΕΣΗ ΕΞΩΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ...ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, Ή ΑΠΛΑ  ΠΡΑΞΗ ΜΟΙΧΙΑΣ.....

Τέλικα όντως μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις! Απο-λαύστε... και κλαύστε τους επισκόπους μας

Ποιά η κοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; (β΄ κορινθ. 6.14)

Παναγιώτης Τσάλλος Ιστορικός

Ποιά η κοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; (β΄ κορινθ. 6.14)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το ζήτημα της αποτειχίσεως (δηλαδή της διακοπής του μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων) σε περίοδο αιρέσεως ήταν και είναι σημαντικό, ζωτικής σημασίας θα λέγαμε, διότι υπήρξε ανέκαθεν η ασφαλιστική δικλίδα που διαχώριζε τους καθαρούς στην πίστη (Ορθοδόξους) από τους καινοτόμους αιρετικούς, ακόμα και αν οι τελευταίοι είχαν την πολιτική εξουσία με το μέρος τους και κατείχαν την πλειάδα των επισκοπικών εδρών. Ήταν ανέκαθεν η πρώτη υγιής αντίδραση των Ορθοδόξων που αποσκοπούσε, σε βάθος χρόνου, στη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου προς καταδίκη της αιρέσεως. Ο σκοπός της εργασίας αυτής δεν είναι απολογητικός ή επεξηγηματικός, όσον αφορά την –ορθότητα- της αποτείχισης, ούτε σκοπό έχει να αποδείξει (το ούτως η άλλως αδιαμφισβήτητο γεγονός) ότι όλοι οι μεγάλοι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας είχαν προβεί στην διακοπή του μνημόσυνου των εκάστοτε αιρετικών επισκόπων ή πατριαρχών. Ο στόχος της παρούσης εργασίας, ήταν να δημιουργήσω ένα εγχειρίδιο (corpus) με όσο το δυνατόν περισσότερες ιστορικές πηγές διαθέτουμε, και που αφορούν αυτό το ζήτημα, ούτως ώστε κάθε ερευνητής, θεολόγος, ιερέας και γενικότερα συγγραφέας, να τα έχει “πρόχειρα σε ένα μέρος” και να μπορεί εύκολα να ανατρέχει για να γίνει έτσι πιο εύκολη (και πιο συχνή) η συγγραφή αντί-αιρετικών και απολογητικών βιβλίων.

Παράλληλα, όπου εκρίθη αναγκαίο, σχολίασα ορισμένες πηγές που έχουν ιδιαίτερη σημασία ως οδοδείκτες για τη σημερινή εποχή. Ο σχολιασμός γίνεται μετά την παράθεση της πηγής, ούτως ώστε να μην καθίσταται δυσλειτουργική η ανάγνωσή της. Όσον αφορά τη δομή της εργασίας, η ταξινόμηση των πηγών γίνεται πρώτα χρονολογικά (και συγκεκριμένα ανά αιώνες) και ύστερα ονομαστικά (κατά αλφαβητική σειρά). Αυτό έγινε από μεθοδολογική ανάγκη, διότι, ήθελα με αυτό το τρόπο να αναφανεί η “διαχρονικότητα” της στάσης των Πατέρων πάνω στο ζήτημα της αποτείχισης.

 Επίσης, τα βιβλία που χρησιμοποιήθηκαν είναι όλα Ορθόδοξα (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Πατρολογία Μigne, εκδόσεις Αγίου Όρους κτλ). Το εγχειρίδιο αυτό δεν έχει πνευματικά δικαιώματα. Μπορείτε να το αναπαράγετε ελεύθερα προς δόξαν Θεού. Προτείνεται η αναπαραγωγή του σε οποιαδήποτε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. 18/11/09 (μνήμη Γαλακτίωνος και Επιστήμης μαρτύρων)

ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ-ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

 · Οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω· ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω. (Ψαλμός ΚΕ’, στχ. 4-5)

ΠΡΟΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ Ή ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ‘Η ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ… ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ, ΠΡΟΣ κ.κ.ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΑΛΒΑΝΙΑΣ, ΚΑΙ, ΚΑΙ….

ΠΡΟΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ  Ή ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ‘Η ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ… ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ, ΠΡΟΣ κ.κ.ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΑΛΒΑΝΙΑΣ, ΚΑΙ, ΚΑΙ….

Ποιοι ήταν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, τους οποίους
κατήγγειλε οργισμένος ο Ιησούς
ότι διυλίζουν των κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον;... 

ΜΕΡΟΣ Α’

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Αναφερθήκαμε στην θεραπεία του ανθρώπου με το ξερό χέρι[1], που ο Χριστός μας' θεράπευσε μέσα στην Συναγωγή των Εβραίων. Κορυφαία στιγμή της διήγησης του θαύματος αποτελεί το βλέμμα του Ιησού! Ο άγιος Μάρκος ο Ευαγγελιστής γράφει:  « Και αφού τους κοίταξε γύρω με οργή, λυπημένος συγχρόνως για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Έκτεινε το χέρι σου». Και το εξέτεινε και αποκαταστάθηκε το χέρι του» (Μάρκ. 3, 5).[ Έχε πάντα στο νου σου ότι "Χέρι" είσαι συ ο πιστός λαός του θεού, και το ''Ένα Μόνο Μάτι'' ο Επίσκοπός σου, όχι ΚΑΙ τα δυο!].

ΠΡΟΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ! Το βλέμμα των Φαρισαίων!

Όμως αδελφοί άλλο ένα βλέμμα, το βλέμμα των Φαρισαίων, ήταν αυτό που παρατηρούσε τον ίδιο τον Κύριο! Πολλά διαφορετικά ήταν τα μάτια τους, αλλά, μία η ''γνώμη"! «Και τον παρατηρούσαν –οι Φαρισαίοι- αν θα τον θεραπεύσει το Σάββατο, για να τον κατηγορήσουν» (Μάρκ. 3,2).  Ο Χριστός γνωρίζοντας τις διαθέσεις τους είπε στον ασθενή και παράλυτο άνθρωπο  «Σήκω στο μέσο», και ευθύς ρωτά τους Φαρισαίους: «Επιτρέπεται κανείς το Σάββατο να κάνει αγαθό ή να κακοποιήσει, να σώσει ζωή ή να σκοτώσει;» Εκείνοι σιωπούσαν» (Μάτθ. 3, 4). Εκείνοι οι υποκριτές, τον καιρό εκείνο, σιωπούσαν….

Αλλ’ εμείς αδελφοί που σήμερα γνωρίζουμε ότι για να μην μολυνθούν το Σάββατο εκείνο, οι υποκριτές εκπρόσωποι της Θρησκείας των Ιουδαίων (βιάζονταν βλέπεις,  να τελειώσουν το άνομο έργο της Θεοκτονίας  ημέρα Παρασκευή γιατί το Σάββατο που ξημέρωνε ήταν μεγάλη ημέρα γι’ εκείνους!)… όταν λοιπόν γνωρίζουμε και σήμερα τις διαθέσεις των Οικουμενιστών Επισκόπων που ξεσπούν και απειλούν φανερά αγίους άνδρας πώς να σιωπήσουμε; Πώς να μην κοιτάξουμε  γύρω μας με οργή, λυπημένοι συγχρόνως για την πώρωση της επισκοπικής καρδιάς τους… ΚΑΙ, Πώς να μην μιλήσουμε για τους παρατηρητές αιρετικούς που βρίσκονταν εκεί καθ’ όλην την διάρκεια της «Συνόδου», αλλά ΚΑΙ για τους σύγχρονους Φαρισαίους της Ελλαδικής Εκκλησίας μας, που άλλα αποφάσισαν εν Συνόδο στην Αθήνα  και άλλα οι άλλοι υπέγραψαν στην Κρήτη, και άλλα αντί άλλων συζήτησαν πάλι στην Σύνοδο της Ιεραρχίας του Νοέμβρη στην Αθήνα… αγνοώντας το βλέμμα του λαού του Θεού που συνεχώς άγρυπνο παρακολουθεί τις αντικανονικές τους πράξεις και διαθέσεις, αλλά ΚΑΙ  τα πρακτικά της Συνόδου της Κρήτης, αλλά ΚΑΙ τις ατελείωτες συμπροσευχές των επισκόπων μας με τους αιρετικούς του ΠΣΕ, αλλά Και τόσα άλλα, και , και… ΚΑΙ  τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, κ.κ. Αναστάσιο που προτείνει με αγαθή φυσικά διάθεση: «Να πάμε στους άλλους»[2];;;

Αδελφοί, πόσες φορές και ο Χριστός δεν είπε στους υποκριτές Φαρισαίους:  - Γιατί θέλετε να με σκοτώσετε; … και αυτοί του απαντούσαν ότι δήθεν έχει (άπαγε της βλαστημίας!) δαιμόνιο, ότι δηλαδή το πνεύμα που δήθεν τον πληροφορεί δεν είναι (άπαγε της βλαστημίας!)  καθαρό, και ότι λόγω της πληροφόρησης  που έχει, έχει δήθεν πέσει στο σφάλμα κάποιας «αντιληπτικής πλάνης», κ.ο.κ…., ΚΑΙ αποτέλεσμα;  να έχουν παρεξηγηθεί (από τον Καρδιογνώστη Κύριο!) οι προθέσεις τους, Ή η προαίρεσή τους, Ή οι διαθέσεις τους, Ή, ή, ή….

Αλλ’  ο Μάρκος  γράφοντας ό,τι του φανερώνει το Πνεύμα της Αληθείας, φανερώνει και σε εμάς τους πιστούς πως το διακριτικό βλέμμα των Φαρισαίων είχε μονάχα μία κακή πρόθεση!  Να Τον κατηγορήσουν! «Και τον παρατηρούσαν –λέγει- αν θα τον θεραπεύσει το Σάββατο, για να τον κατηγορήσουν» (Στιχ. 2),  και όταν εξήλθαν οι Φαρισαίοι από την Συναγωγή τους -που ο Ιερός Χρυσόστομος την ονομάζει «Συναγωγή του Σατανά»-, «ευθύς έκαναν συμβούλιο μαζί με τους Ηρωδιανούς αποφασίζοντας εναντίον Του, για να Τον σκοτώσουν>> (Μάρκ. 3, 6).

Αλλά ας πάμε αδελφέ και στο δικό σου βλέμμα!

Από το βλέμμα του Ιησού, αλλά και από το βλέμμα των υποκριτών επισκόπων της Εκκλησίας μας-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-, ας πάμε αδελφέ και στο δικό σου βλέμμα, για να δούμε αν είναι «βλαμμένο», δηλαδή «πειραγμένο», ή αλλιώς άρρωστο, ή ξεραμένο ή διαφορετικά ξεμοραμένο…  και λίγο πιο Πατερικά' εάν ο νους σου έχει κάποιο είδος διαστροφής, ή διαφορετικά, κάποια «αντιληπτική πλάνη», ή άδικη κρίση και απόφαση ή απλά αρνητική διάθεση!

Αγαπητοί, δεν είναι μία και δύο οι φορές που ακούσαμε-όλοι μας- φωνές να λένε:

 «Δεν είχα την πρόθεση να σε προσβάλω».

 Ή, «[…]αυτά τα ξανοίγματα τα κάνομε για φιλανθρωπικούς, κοινωνικούς και ειρηνικούς σκοπούς "Απόδειξη, μου είπε (ο Οικουμενικός περί ωφέλειας των ξανοιγμάτων), πάνω από 80 περίπου χρόνια δεν έγινε παγκόσμιος πόλεμος. Ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος! Που έλεγαν θα γίνει ο Αρμαγεδδών!" ... "Οι 'εκκλησίες' συντελούν (να αποφευχθεί)!"»....

 Ή, «Το διαμάντι δεν φοβάται όπου και να το βάλετε. Και η δική μας η προσπάθεια, όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι να προδώσουμε τίποτα- (κ. Αναστάσιος Αλβανίας)… Και η δική μας η θέση, την οποία μεταφράζω αυτήν την στιγμή, μεταφέροντας τη φωνή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου είναι’ Μάρτυρες. Κοστίζει αυτή η λέξη. Δεν είναι απλώς η μαρτυρία, η κατάθεση μιας βεβαιότητας, αλλ’ είναι ταυτόχρονα η προθυμία για κατάθεση αίματος…  Το πράγμα είναι πολύ απλό. Είναι απλώς η προσπάθεια μεσ’  την Ελλάδα να μοιραστούμε αυτήν την χαρά και την βεβαιότητα ότι πιστεύουμε. Ότι πιστεύουμε όχι σε ένα Θεό Παντοδύναμο, αόριστο, αλλά πιστεύουμε σ’ ένα Θεό της αγάπης. Λοιπόν, αυτό το μοιραζόμαστε! Να πάμε και στους άλλους! Αυτό ήταν τελικώς και αυτό είναι!  Και σε όλα αυτά τα συνέδρια, τα διεθνή και τα άλλα, τι κάνουν αυτοί![…] Δεν φοβόμαστε, γιατί να φοβηθούμε; Ούτε αισθανόμαστε αλαζονικά, ότι εμείς είμαστε [μήπως εννοεί Εκκλησία;] και οι άλλοι δεν είναι [μηπ. εννοεί ‘’Εκκλησίες’’;]» [2]....

              Εάν θέλεις τώρα  να γνωρίζεις  πότε μία κρίση είναι δίκαια, ή καλύτερα για να γνωρίσεις ότι οι κρίσεις αυτών των ανθρώπων –που λένε για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε κατά του Οικουμενισμού-  ότι είναι άδικες  θυμήσου,

Α) ΠΟΙΑ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ , ή καλύτερα για ποιους λόγους «δεν είναι ακριβής η κρίση μας», σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο!  «Για δύο λόγους ή μάλλον για τρεις δεν είναι ακριβής η κρίση μας’ 

ο πρώτος λόγος είναι ότι, κι αν ακόμη η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί για τίποτε [εννόησε αυτήν των επισκόπων μας!], εν τούτοις έχουμε ανάγκη από κάποιον που θα ελέγχει με ακρίβεια τις αμαρτίες μας και θα μας τις υποδεικνύει [εννόησε ως ''κάποιον'', μόνο κάποιον από τον πιστό λαό του Θεού!]’

ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν [εννόησε τα περί Οικουμενισμού και ένωσης των δήθεν Εκκλησιών, αλλά και των άγνωστων πτυχών των πρακτικών της Συνόδου της Κρήτης!] μας διαφεύγουν και μένουν κρυφά’

και ο τρίτος λόγος επί πλέον (μαζί με τους προηγούμενους) ότι πολλές πράξεις των άλλων μας φαίνονται καλές [π.χ. του κ. Βαρθολομαίου, του κ. Αναστασίου, και, και,...], δεν είναι όμως καλές, γιατί δεν έγιναν με καλή πρόθεση*…. Όταν λοιπόν, και όταν ακόμη η συνείδηση δεν μας ελέγχει για τίποτε κακό [ας ακούει ο Αρχιεπίσκοπος που λέγει ότι δεν φοβάται!], εν τούτοις δεν μπορούμε να είμαστε καθαροί από κάθε ενοχή, ακόμη κι’ όταν πράττουμε κάτι καλό, όχι όμως με αγαθή πρόθεση, και είμαστε επομένως άξιοι τιμωρίας, σκέψου, πόσο απατώνται οι άνθρωποι στις κρίσεις τους»'' [3]

Αδελφοί, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επιμένει ΚΑΙ μας συμβουλεύει: «Μη σχηματίζεις γνώμη από τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, αλλά από την προαίρεσή του, όχι από την εξωτερική όψη, αλλά από την διάθεσή του’ και όχι μόνον από την διάθεσή του, αλλά να εξετάζεις και τον τρόπο της ζωής του»[4]…. Αλήθεια, αυτήν την φωνή την ακούς μέσα στην καρδιά σου;

Και μην ξεχνάς ότι ''ΠΡΟΘΕΣΗ*'' θα πει: Έχω την πρόθεση να κάνω κάτι! [Π.χ., ''Να πάμε και στους άλλους. Αυτό ήταν τελικώς και αυτό είναι"], αλλά θα πει ΚΑΙ "παρουσίαση των τιμίων δώρων στο ιερό για την Θεία Ευχαριστία (συνεκδοχικά) η Αγία Τράπεζα (στους βυζαντινούς ναούς), αλλά ΚΑΙ την καθαρή πρόθεσή τους να δώσουν τα "Άγια" τοις..... Και ποτέ μην παραδεχτείς μία τέτοια ''γνώμη'', αλλ' έχε στο νου και στην καρδιά σου τα λόγια τούτα: «Προαίρεση-πάλι - θα πει, πρόθεση για κάτι. Θα πει,  επιλέγω ελεύθερα, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς καθοδήγηση, είναι αυτό που ο Ιερός Χρυσόστομος το ονομάζει "γνώμη". Η γνώμη αναφέρει, "αιτία γίνεται πάντων των αγαθών". Είναι δε τόσο μεγάλη η αξία της, κατά τον ίδιο, ώστε "Μάρτυρα, ουχί θάνατος ποιεί μόνον, αλλά και πρόθεσις", δηλαδή αυτός που έχει αγαθή πρόθεση και η αγάπη του στον Θεό ξεπερνάει κάθε όριο ώστε και την ζωή του να δώσει για Αυτόν, τότε είναι μάρτυρας εκ προθέσεως»[*].

Το πράγμα είναι πολύ απλό. Είναι απλώς η προσπάθεια μεσ’  την Ελλάδα να μοιραστούμε αυτήν την χαρά και την βεβαιότητα ότι πιστεύουμε…. ΚΑΙ με τους άπειρους επισκόπους, τους μεταπτυχιακούς επισκόπους του καιρού μας

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[*]http://platyteraouranwn.pblogs.gr/2015/04/ti-einai-h-agathh-proairesh-giati-kapoios-ehei-kakh-kai-kapoios-.html

[1]http://treisierarxai.blogspot.gr/2016/12/15.html

[2] http://emmadimitris.blogspot.gr/2016/12/blog-post_890.html

[3](Σελ. 414) [ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ]

[4] (Εις πτωχόν Λάζαρον, λόγος ΣΤ’, 5, ΕΠΕ 25, 596-MG  48,1034)

«Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15)

ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ «ΝΑ ΣΟΥ ΞΕΡΑΘΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ», ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ Η ΓΡΑΦΗ ΛΕΓΕΙ: Α)«ΕΥΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ», Β) «ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ» (Ψαλμ. δ’ 5), ΚΑΙ Γ) ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ''ΧΕΡΙ'' ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην ιδιόχειρη* «Ομολογία Πίστεως» που συνέταξε λέγει: <<Για να κάνουμε λοιπόν γνωστή την αλήθεια, αναγκαζόμαστε να εκθέσουμε εδώ την παρούσα ιδιόχειρη ομολογία της Πίστεως μας και να απολογηθούμε με συντομία τι φρονούμε για εκείνα (τα θέματα) για τα οποία αδίκως μας κατηγορούν γιατί ακούμε τον κορυφαίο (απόστολο) Πέτρο που μας παραγγέλλει: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15). Και τούτο, αφενός, για να κλείσουν τα στόματα τους με το να φοβηθούν τον Θεό και την μέλλουσα ανταπόδοση εκείνοι που με εμπάθεια εκτοξεύουν εναντίον μας αυτές τις κατηγορίες και αφετέρου, οι αδελφοί πού αγνοώντας (την αλήθεια) σκανδαλίζονται και ψυχραίνονται από όσα λέγονται εναντίον μας, να πάψουν να σκανδαλίζονται, βλέποντας ήδη να φανερώνονται και προφορικά και γραπτά και έντυπα τα φρονήματα που έχουμε στην καρδιά μας επειδή σύμφωνα με τον απόστολο (Παύλο) «Με την καρδιά πιστεύει κανείς εκείνο, που οδηγεί στη δικαίωσή του, ενώ με το στόμα ομολογεί εκείνο που οδηγεί στη σωτηρία» (Ρωμ, Γ, 10)>> [1].

Αγαπητοί αδελφοί,

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε και ακούμε πιστούς ανθρώπους, ιερείς και λαϊκούς να λένε ότι «στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία»! Μην αγωνιάτε- μας λένε- και μην ταράσσεστε «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», της Εκλησίας, και έτσι χαλαρώνουν τους εαυτούς τους, και μαζί και όλο το οικείο περιβάλλον τους! Οι άνθρωποι αυτοί ίσως να ξεχνούν την αγωνία του Κυρίου μας στον κήπο της Γεθσημανής-λίγο πριν την προδοσία- αλλά και τον ιδρώτα του! Για τον «Ιδρώτα» Του, ο άγιος Λουκάς, ο Ευαγγελιστής γράφει ότι «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44), και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εξηγεί το γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος!

«Γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος;

Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη.

Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας.

Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας» [1]

 Αδελφοί, λόγω και της δικής μας αγωνίας από τα τρία αυτά αίτια του «Ιδρώτα», θα θέλαμε να σταθούμε για λίγο στο Β’, στο «Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας». Ο λόγος αυτός του άγιου Νικόδημου γίνεται τώρα η αφορμή για να  μεταφερθούμε-μέσω της Ευαγγελικής περικοπής της εορτής του Αγίου Ελευθερίου- εκεί όπου ο Κύριος θεραπεύει (μέσα στην Εβραϊκή Συναγωγή), τον άνθρωπο με το ξερό χέρι... Αχ, άγιε Νικόλαε!

Αδελφοί, θυμηθείτε την σκηνή αυτή, όπου όλα τα μάτια των υποκριτών Ιουδαίων είχαν πέσει πάνω στον Ιησού και στο άνθρωπο με το ξερό χέρι. Ημέρα αργίας, Σάββατο. Αλήθεια θα τολμήσει ο Ιησούς να θεραπεύσει τον άνθρωπο αυτό ή όχι; Πολλές φορές «βεβήλωσε» την ημέρα αυτή, της αργίας, θα το τολμήσει και σήμερα εκεί μέσα όπου βρίσκεται ή όχι; Ο Μάρκος θα γράψει: <<Και εισήλθε πάλι στη συναγωγή. Και ήταν εκεί ένας άνθρωπος έχοντας ξεραμένο το χέρι.  2 Και τον παρατηρούσαν αν θα τον θεραπεύσει το Σάββατο, για να τον κατηγορήσουν.  3 Και λέει στον άνθρωπο που είχε το ξερό χέρι: «Σήκω στο μέσο».  4 Και τους ρωτά: «Επιτρέπεται κανείς το Σάββατο να κάνει αγαθό ή να κακοποιήσει, να σώσει ζωή ή να σκοτώσει;» Εκείνοι σιωπούσαν.  5 Και αφού τους κοίταξε γύρω με οργή, λυπημένος συγχρόνως για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Έκτεινε το χέρι σου». Και το εξέτεινε και αποκαταστάθηκε το χέρι του.  6 Και όταν εξήλθαν οι Φαρισαίοι, ευθύς έκαναν συμβούλιο μαζί με τους Ηρωδιανούς αποφασίζοντας εναντίον του, για να τον σκοτώσουν>> (Μάρκ. 3, 1-6).

Τώρα, <<Σκέψου, αδελφέ, τα αίτια που προξένησαν ένα τόσο παράξενο αποτέλεσμα στον Υιό του Θεού, ώστε, ολόκληρος να στάζη ιδρώτα, που έμοιαζε με αίμα από κάθε μέρος του αγιώτατου σώματός του· «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44)>>... Και σκέψου ξανά αυτά τα τρία·

α. Η πρόβλεψις των παθών, που επρόκειτο να πάθη·

β’. η λύπη που δέχθηκε για τις αμαρτίες μας· και

γ’. η πρόγνωσις της αχαριστίας μας….

Βέβαια «Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού. Ας ακούσει [και] τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος: « πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία»[3]…

Τα λόγια αυτά αποτελούν όμως το τέλος και της δικής μας ιστορίας που θέλει τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη πρωταγωνιστή και επί των ημερών μας! Είναι γνωστό το χωρίο της Μίας Αγίας Γραφής όπου ο Κύριος λέει: «ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων» (Ιωάν. 4, 27), δηλαδή  «Γιατί σε αυτό αληθεύει το ρητό, “άλλος είναι που σπέρνει και άλλος που θερίζει”. Εγώ-συνεχίζει- σας απέστειλα να θερίζετε αυτό για το οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει. Άλλοι έχουν κοπιάσει και εσείς έχετε εισέλθει στον κόπο τους» (Ιωάν. 4, 27-28)…

«Στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία»! Από τις 6 αυτές λέξεις εξάγεται ένα εύκολο συμπέρασμα, αλλά όχι μια εύκολη ζωή! Ο απόστολος Παύλος λέει: «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β Τιμ. 3,12), δηλαδή «Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς»...

Λοιπόν, «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15), και να μην ξεχνάτε ότι από την Μητρόπολή μας πέρασε ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας που μεταξύ πολλών άλλων είπε:

 Ή ΜΟΝΟΣ  Ή ΜΕΤ᾽ ΑΛΛΩΝ ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΘΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ

«Τὰ παλληκάρια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἐπάνω στὴν Ἀκρόπολι τῶν Ἀθηνῶν ὁρκιζόταν καὶ λέγανε: Ἤ μόνος μετ᾽ἄλλον τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ ὑπερασπιῶ. Καὶ ἐγὼ μικρός στρατιώτης τὸ δηλώνω παρησία ἢ μόνος ἢ μετ᾽ἄλλων τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως θὰ τὰ ὑπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μου. Ἐσεῖς νὰ προσευχηθῆτε πολύ, γιατί οἱ ὀρθόδοξοι ἔμειναν ὀλίγοι καὶ ἡ μάχη ἐκτραχύνεται καὶ θὰ βρεθῶμεν πρὸ νέων γεγονότων, ὄχι μόνο στὴν μικρά μας Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ σ᾽ὅλα τὰ πλάτυ καὶ τὰ μήκη ὁ ἐωσφόρος ἔχει ἐκστρατεύσει καὶ λυσσάει, γιὰ νὰ ξεριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ἀνθρώπων τὴν Ὀρθόδοξι πίστι.

Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ καὶ τί διωγμοὺς θὰ ὑποστοῦμε ποὺ κόψαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα…, ἀλλὰ ὅτι καὶ ἐὰν γίνῃ στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία» (Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, Ἀθήνα 1970)[2]

Για να κάνουμε λοιπόν γνωστή την αλήθεια, αναγκαζόμαστε να εκθέσουμε εδώ την παρούσα ‘’ιδιόχειρη’’ ομολογία της Πίστεως……

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

[1]( ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’) ΠΗΓΗ: (ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» ΤΕΥΧΗ 2004-2005)http://nefthalim.blogspot.gr/2015/07/blog-post_374.html

http://amethystosbooks.blogspot.gr/2015/07/blog-post_66.html

[2] http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=56895

[3] Κασσιανού του Ρωμαίου Μικρή Φιλοκαλία Αποστολική Διακονία της Εκκλ. της Ελλάδος 

Ιδιόχειρη* κάτι που έχει φτιάξει κάποιος με το δικό του χέρι ή που το έχει παραδώσει ο ίδιος

ΜΗΠΩΣ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ;

Η ΔΗΘΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

          Όλα όσα λέγονται και γράφονται, λίγο πριν αλλά και λίγους μήνες μετά την Σύνοδο της Κρήτης, και από τις δύο πλευρές, από την μία αυτών που θεωρούν ότι οι 10 Αρχιερείς μας αψηφώντας τον λαό ψήφισαν ψηφίσματα αντίθετα από τα ορθά δόγματα, και από την άλλη όσων υποκριτικά υποστηρίζουν ότι ο λαός θα κρίνει , μετά την δοκιμή του οικουμενιστικού κουστουμιού που του έραψαν στην Κρήτη, εάν είναι  εφαρμοστό ή όχι, και πόσο εν τέλει θα ήθελε ο καθένας να το αυξομειώσει-χαλαρώσει ανάλογα με τις προσωπικές του ψυχικές ανάγκες και επιλογές…  Όλα αυτά λοιπόν  που γράφονται σήμερα έχουν έναν και μοναδικό αποδέκτη, τον λαό! 

          Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζοντας τα χαρακτηριστικά και τις αδυναμίες του λαού λέγει πως ο λαός είναι ένα πλήθος ταραχώδες, επιπόλαιο και ασταθές. «Αν πάλι –λέγει- ρωτούσε κανείς, τι τέλος πάντων είναι ο λαός; Θα απαντήσουν: Ένα πλήθος θορυβώδες και ταραγμένο, που αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους, που παρασύρεται εύκολα από τα κοινωνικά ρεύματα που επικρατούν κάθε φορά και που αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»! 

Για τις αδυναμίες του πλήθους μας λέγει: «Το πλήθος κατέχεται από δύο πάθη, από την ματαιοδοξία και από τη δειλία», και για το ότι ενεργεί ασυλλόγιστα θα πει: «Ήταν άτακτος και απειθάρχητος λαός (Ιωάν. 7,13), και γι’ αυτό, παρακινούμενοι από την παράλογη ορμή τους, τολμούσαν τα πάντα…. Τέτοιο είναι το πλήθος’ ακολουθεί τυφλά με την ίδια ευκολία που απλώνεται και η φωτιά, όταν πέσει στο δάσος» [1]….

         Από όλα όσα καταθέτει ο άγιος ένα πράγμα αξίζει να το διαπραγματευτούμε και να επενδύσουμε σ’ αυτό, για χάρη των αδελφών μας που ακόμη διασώζουν πάνω τους την Χάρη της Ορθής Πίστεως, την αρετή της διάκρισης των ακάθαρτων πνευμάτων. Ας ξεχάσουμε όμως για λίγο ότι ο λαός κάθε πόλης, και σύνολος ο κόσμος όλος, όλη η Οικουμένη… ότι «αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους»,  που παρασύρονται όχι  μόνο ένας –ένας, αλλά και ομάδες-ομάδες, εκκλησίες-εκκλησίες! και ας επικεντρωθούμε στο ότι ο λαός μιας πόλης ή ενός χωριού «αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»! 

         Ο κίνδυνος της αλλαγής του κόσμου-δια της Πανθρησκείας- δεν είναι τώρα τόσο μεγάλος για τον Χριστιανό όσο η μετάλλαξη του ίδιου του πιστού από τόπο σε τόπο και χρονικά  από στιγμή σε στιγμή! Διαφορετικός, σημαίνει’ αλλιώτικος απ’ ό,τι ήταν πριν! Διαφορετικός, αλλιώτικος, ανόμοιος και άνομος, παντοειδής και  ποικίλος ο σύγχρονος άνθρωπος, ο κατ’ ουσίαν διάφορος και αδιάφορος  ως προς την πίστη των Πατέρων του, εκφράζει γνώμες προσωπικές και αντίθετες  έως αντίχριστες! -Ποιος Θεός ρε μάνα, άσε με τώρα-ακούς να λένε οι νέοι μας- ο κόσμος άλλαξε, που ζεις εσύ, π. Χ….. Μία ακόμη απόδειξη της νοσηρής κατάστασης που υπάρχει στο σώμα της Εκκλησίας μας αποτελεί το ότι σήμερα από την μια στιγμή στην άλλη οι Βυζαντινές ψαλμωδίες γίνεται να αντικατασταθούν  με  φωνές μηχανικές (μουσικά όργανα), έτσι απλά και «αβίαστα», κάτι που είναι ανεπίτρεπτο, αλλά!  ο λαός άκρα σιωπή.  Γιατί;  Μήπως γιατί «το πλήθος κατέχεται από δύο πάθη, από την ματαιοδοξία και από τη δειλία»;

          Όποιος τώρα θέλει να ενταχθεί στο σώμα των «διαφοροτρόπων οικουμενιστών» και να εμφανίζεται  ή να συμπεριφέρεται ως  ποικιλότροπος,  ας γνωρίζει ό,τι αφορά τους υποκριτές! Ας προσέξει όμως και αυτό, ότι δηλ. αποδέχεται  να κοινωνεί  με έναν παγκόσμιο λαό που δεν είναι ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ λαός του Θεού, ένας οικουμενικότροπος κόσμος, που  «αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»... και από ετερόδοξες- αντίθετες γνώμες,  όπως π.χ. ότι ο Αδάμ και η Εύα είναι υπαρκτά πρόσωπα αλλά και δεν είναι!  Ότι  ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε αλλά μπορεί και να μην υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο! ή πάλι κάποια άλλη ιδέα που καταντά ακριβώς  ΑΝΤΙΘΕΤΗ από το Πιστεύω της Εκκλησίας μας, π.χ. ότι υπάρχει μεν η «Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία» αλλά και υπάρχουν και πολλές άλλες «Ετερόδοξες Εκκλησίες», που μπορούν να συνυπάρχουν μεταξύ τους άσχετα αν κάποιες από αυτές δεν παραδέχονται την ύπαρξη μυστηρίων!Προσοχή! Υπάρχουν χριστιανοί που λένε ότι πιστεύουν, αλλά δεν πιστεύουν στο Τριαδολογικό Δόγμα!  Υπάρχουν πάλι αλλόπιστοι που γνωρίζουν ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι Θεός Τριαδικός, αλλά δεν Τον πιστεύουν και φυσικά δεν έχουν κανένα θέμα να ενωθούν και με αντιτριαδίτες, κ.ο.κ…..  Γιατί; Μήπως γιατί το σώμα των υποκριτών «αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους»;  

      Αλήθεια, γνωρίζει τώρα κάποιος κάποιο δόγμα των ημερών μας που να είναι  πιο «Άγιο και Μεγάλο» από το δόγμα της «Διαφορετικότητας»;  που με απλό και δημοκρατικό-δαιμονικό τρόπο δίνει στον καθένα το δικαίωμα της ιδιοτροπίας, δηλαδή να είναι ο ίδιος ακόμη και όταν ο τρόπος του είναι αλλαγμένος, να είναι όμοιος με τον Θεό και με τους άλλους αγίους Πατέρες  ακόμη κι όταν δημόσια εκφράζει αντίθετες γνώμες από την γνώμη των αποστολικών Πατέρων και τις αποφάσεις  των Ορθόδοξων Οικουμενικών Συνόδων;  Αλήθεια, υπάρχουν σήμερα ποιο ιερές  λέξεις από την «Καινοτομία» και την «Πρωτοπορία» σήμερα; Ο ένας μοναδικός αυτός  ευρηματικός τρόπος, ο  τρόπος ο «Διαφορετικός», ο δικός μου τρόπος! που είναι φαινομενικά  μοναδικός, καινός, καινούργιος,  ας γίνει η καλή αφορμή για να μνημονεύσουμε το παράπονο του Θεού ως προς τον λαό Του στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί ο Θεός λέγει στην γενεά που έστησε το χρυσό μοσχάρι (που ήταν  περίπου στο μέγεθος μιας επισκοπικής «μήτρας», αφού φτιάχτηκε από τα χρυσά σκουλαρίκια των γυναικών του Ισραήλ!), και που το προσκύνησαν ως θεό (λόγω αργοπορίας του Μωυσή!)...  λέγει λοιπόν ο Θεός προς αυτούς: Μήπως προσκυνήσατε κάποιον παλαιό θεό, όχι, αλλά έναν θεό που κατασκεύασαν τα χέρια σας!

         Σεβασμό λοιπόν στο έργο των χειρών μας, στον άνθρωπο, φωνάζουν οι άπιστοι υποκριτές του 21^ου αιώνα! Σεβασμό στην διαφορετικότητα, στις θρησκευτικές ιδιοτροπίες όλων των λαών της Οικουμένης, και τότε! τότε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος, αλλά και τότε  μόνο μπορείς και δικαιούσαι να λέγεσαι «λαός του θεού» ή αλλιώς μέλος μιας ανώτερης οικογένειας και «Εκκλησίας»! 

            Τι εστί όμως υποκριτής; Για τον δήθεν ταπεινοφρονούντα παλαιότροπο άνθρωπο, ας ακούσουμε τι λέγει ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου.  <<Είναι εγωιστής, σκληρός,   αλύπητος,   φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση,   με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του. Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός  μπορεί  να μετανιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλην ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη, ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστιες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει;>> [2]

          Να λοιπόν αδελφοί το ακάθαρτο πνεύμα της νέας εποχής μας, αυτό που δύναται να ενώσει τον κόσμο σε έναν  Οικουμενικό Λαό Αλλότροπο (Ο.Λ.Α.), κόντρα στην  Καθολική αγία Εκκλησία μας! Μία πίστη Οικουμενική, αντίθετη της Ορθόδοξης Καθολικής πίστης και εμπειρίας που κατέχει  με την Χάρη του Θεού μόνον ο Ορθόδοξος  Καθολικός  λαός μας! Να λοιπόν το Πνεύμα της νέας  αντίχριστης εποχής μας, η κατά πάντα ομοιότροπος των υποκριτών!  Ένα σώμα ανθρώπων «δήθεν» ταπεινών , μίας παγκόσμιας δήθεν εκκλησίας  που σύμφωνα με την νέα διεστραμμένη θεώρηση και αντίληψή της θα την κυβερνούν οι βασιλικές κεφαλές (επίσκοποι!), και οι δικαστές-κριτές πάσης φύσεως, δηλαδή οι δύο ειδήμονες σύμβουλοι του κέρδους που αγωνιούν και αγωνίζονται για το  πνευματικό συμφέρον των λαών, που δεν είναι άλλο από την διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας του κόσμου! κάτι που είναι –και αυτό- εντελώς αντίθετο  με το λόγο που διατυπώνει η Αγία Γραφή και ο αψευδής Λόγος του Θεού! Ο Ιησούς Χριστός,  είπε πως όταν οι άνθρωποι θα μιλούν για ειρήνη και ασφάλεια, τότε έξαφνα θα ‘ρθεί το τέλος!  

           <<Με άλλα λόγια- ο Φώτιος Κόντογλου θα μας πει ότι-, αυτές οι Εκκλησίες, που τα βολεύουνε όλα για να τραβάνε εύκολα τους ανθρώπους που δεν αντέχουν στις δοκιμασίες και στους πνευματικούς αγώνες, κατά βάθος δεν αποβλέπουνε στην μέλλουσα ζωή, αλλά σε τούτη, την υλική, και δεν λένε τα λόγια του αποστόλου Παύλου «Ούκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», αλλά λένε τ' ανάποδο: «Ούκ έχομεν μέλλουσαν πόλιν, αλλά την ώδε μένουσαν επιζητούμεν». Γι' αυτό και η λατρεία τους, αντί να έχει το λατρευτικό και λειτουργικό πνεύμα που έχει η Ορθόδοξος Εκκλησία, επήρε κοσμικόν χαρακτήρα, η τελετουργία πήρε θεατρικόν χαρακτήρα, η μουσική κι η ζωγραφική χάσανε το λειτουργικό και πνευματικό ύφος και καταντήσανε τέχνες κοσμικές, που τις υπηρετούνε άνθρωποι κοσμικοί, όπου δεν έχουνε καμία σχέση με τη Θρησκεία και με την Εκκλησία…

Ενώ η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δηλαδή η Ορθόδοξος, η αληθινή κι απαραμόρφωτη Εκκλησία, του Χριστού, που δεν άλλαξε δρόμο, χαρακτήρα και εξωτερική έκφραση μέχρι σήμερα… Κι αντί να την αναγνωρίζουνε σαν το ακατάλυτο θεμέλιο του Χριστιανισμού, σαν τη σεβάσμια μητέρα των Χριστιανών, που απ' αυτή διδαχθήκανε τη θρησκεία και πήρανε τα πάντα, πίστη, τελετουργία, εκκλησιαστική τέχνη κ.λ.π. της κάνουνε το δάσκαλο και τον συμβουλάτορα. Κι αντί να γυρίσουμε πίσω στον αληθινό δρόμο αυτοί οι παραστρατημένοι που τον αφήσανε και περιπλανηθήκανε στην έρημο της πλάνης, αυτοί έχουνε την αλαζονεία να την καλούνε επιτακτικά να αφήση το δρόμο που της χάραξε ο Κύριος και να πάη μαζί τους. >> [3]

Όλο λοιπόν τα αντίθετα, τα αντίχριστα!Αλλοίμονό μας! Γιατί;

<<Αλλά [γιατί;] η δική μας Ορθόδοξος Εκκλησία [η της Ελλάδος], σε τούτη την πονηρή εποχή της υλοφροσύνης και των συμβιβασμών έχασε τον ηρωικό χαρακτήρα της και την ταπεινή επίγνωση της πως είναι η Μία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και μιλά για Ένωση...  Τα πρόβατα δεν ενώνονται με τους λύκους (;)>> [3].

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ. Σελ. 414

[2] ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ‘’Oι φονείς τον Χριστού’’  [ΚΙΒΩΤΟΣ ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ ΕΤΟΣ Β’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1953 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 15 ]

[3] Πηγή: Σωτήρια μηνύματα για την προστασία μας στους εσχάτους καιρούς Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη  [ΑΠΟ: http://www.impantokratoros.gr/729877CB.el.aspx  ]

''[...]Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί µεγάλο ιστορικό γεγονός όχι µόνο για τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και για ολόκληρο το Χριστιανικό κόσµο'';

ΗΜΕΡΙΔΑ Β’ Οικουµενική Σύνοδος Βατικανού 50 χρόνια Πίστης και Ελπίδας

Σάββατο 9 Νοεµβρίου 2013 - Λεόντειο Λύκειο Πατησίων

50 Χρόνια από τη συγκρότηση της Β’ Συνόδου του Βατικανού: Σκέψεις ενός Ορθόδοξου Επισκόπου

Εισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Δηµητριάδος και Αλµυρού κ. Ιγνατίου

Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί µεγάλο ιστορικό γεγονός όχι µόνο για τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και για ολόκληρο το Χριστιανικό κόσµο. Ιδιαίτερα για την Ορθόδοξη Εκκλησία το γεγονός αυτό ενέχει εξαιρετική σηµασία, η οποία εξακολουθεί ακόµη να υφίσταται, και θα συνεχιστεί ακόµα για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Αποτελεί, συνεπώς, χρέος για κάθε Ορθόδοξο πιστό και ιδιαίτερα για έναν υπεύθυνο επίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να στοχαστεί επάνω στη σηµασία του ιστορικού αυτού γεγονότος µε την ευκαιρία της συµπληρώσεως µιας ολόκληρης πεντηκονταετίας από την πραγµατοποίησή του.

Ποιες αλλαγές επέφερε το γεγονός αυτό στη ζωή της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας και πώς επηρεάζουν οι αλλαγές αυτές τις σχέσεις Ρωµαιοκαθολικών και Ορθοδόξων; 
Πού βαδίζουν οι σχέσεις αυτές µετά την παρέλευση 50 ολόκληρων χρόνων, και τι µπορούµε να ελπίζουµε για το µέλλον των σχέσεων των δύο µεγάλων παραδόσεων του Χριστιανισµού µε βάση τις αρχές που έθεσε η Β’ Σύνοδος του Βατικανού; 

Στα ερωτήµατα αυτά θα ήθελα να επικεντρώσω την παρέµβασή µου, στη σηµερινή συνάντηση.

«Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος· οὗτος Κριτής ἐστιν ἐνθυμήσεων καί ἐννοιῶν καρδίας· μηδείς εἰσέλθῃ πειράζων τήν πίστιν τήν ἀμώμητον, ἀλλ' ἐν πραότητι καί φόβῳ Χριστῷ προσέλθωμεν, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Στιχηρά τῶν Ἀποστίχων, Ἑσπερινός τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων).

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΙΠΤΗΡ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ  ΑΝΑΓΚΗ

- ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ Η ''ΚΕΦΑΛΗΣ ΜΑΣ'', ΔΗΛ. Ο κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ  Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ....

 ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ''ΠΛΥΣΗ'' ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ΑΣ ΑΚΟΥΕΙ Ο ''ΠΑΠΑΣ'' ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΤΗΣ ''ΔΥΣΗΣ''!

ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΛΕΓΧΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΙΕΙΑ [ΜΟΝΟ!] Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ;

                                       

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ''ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ''

«Κύριε, τότε όχι τα πόδια μου μόνο, αλλά και τα χέρια και το κεφάλι».

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Όπως ακριβώς η πόλεις μας έχουν μετατραπεί σε έρημο, και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας δεν αλληλογνωρίζονται καν, έτσι και οι Μητροπόλεις μας. Οι δε Μητροπολίτες μας, αδιάφοροι όπως είναι ως προς τον Οικουμενισμό και τα ψηφίσματα της Συνόδου της Κρήτης, δεν τους "αναγνωρίζουμε"! Προσοχή! Αυτοί, Ακόμη δεν τα εννόησαν (τα ψηφίσματα), Ημείς πάλι -λένε- ότι τα Παρανοήσαμε, και για το λόγο αυτό και Παρανομήσαμε! Ας είναι... Επί πλέον, στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πάλαι ποτέ «πιστός λαός» μας (πολλοί θεολόγοι και ολίγοι ευτυχώς λαϊκοί χριστιανοί)...

Εκατό χρόνια έδωσε προθεσμία στο Νώε ο Θεός για να ετοιμάσει την Κιβωτό, αλλά ο αυτός χρόνος φαίνεται πως δόθηκε και στους Οικουμενιστές ώστε να ξεθεμελιώσουν την πίστη μας από την βάση της, από τα δόγματά της και την περίληψη αυτών, δηλ. το πιστεύω Της Μίας Όρθιας Οικοδομής Του! Βγάλαν λοιπόν αρκετά τούβλα από την οικοδομή της Εκκλησίας μας, φτάνοντας αυτήν στην κατάσταση την σημερινή που με μια απλή νεροποντή νομίζεις ή πιστεύεις ότι ήρθε ο κατακλυσμός του Νώε! Οι κεφαλές της Εκκλησίας μας, αφού φρόντισαν να γκρεμίσουν κάθε έννοια τείχους –αποστολικών και άλλων ιερών Κανόνων- με τα δυνατά κανόνια τους παρέσυραν όγκους από πέτρες και μπάζωσαν κάθε ρέμα και ρεύμα, οδοποιώντας  και αδρανοποιώντας τα πάντα και τους πάντες (πλην του πιστού λαού!), για χάρη μιας άγνωστης ''παρανοημένης'' αγάπης προς τους ξένους...  Οι ποταμοθεοί της αισθησιακής αγάπης ταξιδεύουν πλέον την φαντασία τους σε γρήγορες πίστες με αέρα μερσεντές, και οι χαμοθεοί με κάποιο νέο είδος ταχυδικύκλου, κινητού η σταθερού (πίστα σε οθόνη κινητού τηλεφώνου!) γεύονται την τέλεια εικόνα, αγνοώντας το ''κατ' εικόνα"..

Μέχρι και σήμερα υπέρ τονίζαμε την ευθύνη ημών των λαϊκών! Σήμερα ο λόγος είναι για την ''κεφαλή'' μας, για τον επίσκοπο. Πολλά και ωραία διδάγματα κρύβονται μέσα στα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Κύριε, τότε όχι τα πόδια μου μόνο, αλλά και τα χέρια και το κεφάλι».

Αδελφοί, ο Κύριος  θέλησε να πλύνει τα πόδια μόνο των μαθητών του, των μετέπειτα αποστόλων του, των οποίων συνεχιστές είναι  οι επίσκοποί μας. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο μαθητής, ο δόλιος, ο επίβουλος και πανούργος , ο καταχθόνιος και υποχθόνιος…. 

«Κύριε, τότε όχι τα πόδια μου μόνο, αλλά και τα χέρια και το κεφάλι»! Ο Πέτρος που παρανόησε την ενέργεια του διδασκάλου είπε προς αυτόν: << — Κύριε, συ ο διδάσκαλος και Θεός μου θα μου πλύνεις τα πόδια;… Ποτέ δεν θα το δεχθώ αυτό… Αναγκάζεται όμως γρήγορα να υποχωρήσει. Η απάντηση του Κυρίου είναι σαφής και κατηγορηματική: — Εάν εγωιστικά επιμένεις να μη σε νίψω τότε δεν θα έχεις καμία θέση μαζί μου, ούτε θα συμμετάσχεις στη δόξα μου.

Και ο Πέτρος συντετριμμένος φωνάζει: — Κύριε, εάν πρόκειται να πάθω αυτή την συμφορά, τότε πλύνε μου όχι μόνο τα πόδια, αλλά και τα χέρια μου και το κεφάλι μου…>> [1]

Αγαπητοί, ο Πέτρος, το στόμα τον Αποστόλων, ακόμα και όταν αρνήθηκε τον Χριστό μπροστά σε κάποιες άσημες δούλες, πάλι δεν είχε εννοήση καλά τα περί του Ιησού, παρά μόνον όταν την ημέρα της Πεντηκοστής άστραψε ο νους του! Δεν θα κουραστούμε να αντιγράφουμε-λόγο της ευκολίας των μηχανών- τα παρακάτω λόγια που φανερώνουν την παράνοια του Αδάμ, του επισκόπου, του θεολόγου του ''καιρού'' μας, και όχι μόνο! 

«Οι Πατέρες λένε ότι κατά την πτώση του ανθρώπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου. Εσκοτίσθη ο νους του Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ, άλλα με τον νουν του Αδάμ, ο οποίος Αδάμ αρρώστησε, επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο σκοτασμός του νοός του ανθρώπου" (Ι. ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ)...

ΤΟΝ ΜΑΤΘΑΙΟ ΕΛΕΓΧΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

 Η ''παρανόηση'' λοιπόν ως όρος υψηλό και με ψιλό νόημα -στην γλώσσα της Εκκλησίας μας –δεν αποδίδεται στο πρόσωπο, ή σε όλο το σώμα, παρά μόνο στο νου του ανθρώπου! Άλλο πράγμα τώρα, η παρανόηση του Χ ή του Ψ Ιερού Κανόνα, και άλλο ο ψυχοπαθής, ο ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος. Παρανόηση σημαίνει κάποια «αλλοίωση του αληθινού νοήματος κάποιου πράγματος ή γεγονότος», κάποια «εσφαλμένη ερμηνεία», όπως π.χ. αυτή που δίνει ο πατριάρχης μας στον όρο: «Οικουμενικός-Οικουμενισμός» =Πανθρησκευτικός Πράσινος Πατριάρχης… αλλά και πολλοί επίσκοποί μας στο γνωστό ιερό Κανόνα της ΑΒρας (14ο της Πρωτοδευτέρας;), της αράς και της κατάρας που θέλουν να ρίξουν -εξ αυτού -πάνω σ’ όσους αγωνίζονται κατά των Οικουμενιστών επισκόπων τους….

Ακούσαμε  τον Άγιο  Πορφύριο να λέει πως «Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί. Η αίρεσις όμως είναι σύστημα και, ως σύστημα που είναι, κάνει τους ανθρώπους δραστηρίους, ενεργητικούς, μεθοδικούς. Η Εκκλησία μας-λέγει ο άγιος- όμως δεν είναι σύστημα. Είναι αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ελευθερία προσώπου, είναι ο Χριστός, είναι το παν….». Αν προσέξουμε τώρα θα δούμε πως ο Άγιος ξεκινά με την λέξη κλειδί: «Μπερδεμένοι», που σημαίνει και «μπλεγμένοι»…. π.χ. στα δίχτυα του Οικουμενισμού! Αδελφοί, Αντί να ψαρεύουμε ανθρώπους από την λαοθάλασσα των Εθνών, κοντεύουμε σε μέγα ναυάγιο (σχίσμα!) μέσα στο λιμάνι, λόγω της απεργίας των ‘’Ναυπηγών’’ επισκόπων μας που οδοποίησαν τον αέρα με τα τόσα αεροπορικά τους ταξίδια, άσχετα αν ο ''σκοπός'' μένει απαραίτητα στο σκοπευτήριο του φυλακίου της επισκοπής του! Άλλο Απόστολος, και άλλο Επίσκοπος! Άλλο ιεραποστολικότης και άλλη η ποιμαντική τέχνη! Ο πρώτος λοιπόν ταξιδεύει αναγκαστικά (ως ψαράς!), ο δεύτερος (ως Ιατρός, Νοσοκόμος και Τραυματιοφορέας) μένει όπως μένουν εν τόπω τα θέμελα κάθε οικοδομής (Νοσοκομείου!).

Να λοιπόν η αρχή! Ο ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΝΟΥΣ ! 

Και ύστερα; Ύστερα, έπονται οι ‘’ψυχικοί’’ άνθρωποι (και πάλι ο όρος «ψυχικός», δεν έχει σχέση με σχιζοφρενείς ή φρενοβλαβείς)! Αυτοί δηλαδή που «Κολακεύουν» και μαζί «Συκοφαντούν»! Π. χ., λένε ότι ο πατριάρχης είναι ''ο δε μπέστ'', και λένε -πάλι και πάλι- ότι «Ορθοτομεί» τον λόγο της αληθείας! Απίστευτα πράγματα…., αλλά μαζί! λένε και τα χίλια μύρια για όποιους εκφράζουν διαφορετική άποψη από την δική τους (άποψη που όμως να συμφωνεί!) με τους  παλαιούς πατέρες (και αυτό τους δαιμονίζει!)... λόγω ότι τους αγίους Πατέρες αυτοί τους εννοούν ως πεπαλαιωμένους (δες τα περί «Μεταπατερικής θεολογίας»), και άπαγε της βλαστημίας "πεπλανημένους"!

«Κύριε, τότε όχι τα πόδια μου μόνο, αλλά και τα χέρια και το κεφάλι»! — Κύριε, εάν πρόκειται να πάθω αυτή την συμφορά, τότε πλύνε μου όχι μόνο τα πόδια, αλλά και τα χέρια μου και το κεφάλι μου....

Αδελφοί, πρώτα τα πόδια, ύστερα  τα χέρια, και τέλος το κεφάλι! Αυτή ήταν η σκέψη του Πέτρου! Αλήθεια, τι λέει ο λαός;  ‘’Από το κεφάλι βρωμάει το Ψάρι’’! Όμως ο Ιερός Χρυσόστομος πάλι κα πάλι μας νουθετεί θεραπεύοντας τον νου μας που όλα τα "αγωνιστικά" τα παρανοεί. Λέγει: «Για δύο λόγους ή μάλλον για τρεις δεν είναι ακριβής η κρίση μας’ ο πρώτος λόγος είναι ότι, κι αν ακόμη η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί για τίποτε, εν τούτοις έχουμε ανάγκη από κάποιον που θα ελέγχει με ακρίβεια τις αμαρτίες μας και θα μας τις υποδεικνύει’ ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν μας διαφεύγουν και μένουν κρυφά’ και ο τρίτος λόγος επί πλέον (μαζί με τους προηγούμενους) ότι πολλές πράξεις των άλλων μας φαίνονται καλές, δεν είναι όμως καλές, γιατί δεν έγιναν με καλή πρόθεση…. 

Όταν λοιπόν, και όταν ακόμη η συνείδηση δεν μας ελέγχει για τίποτε κακό, εν τούτοις δεν μπορούμε να είμαστε καθαροί από κάθε ενοχή, ακόμη κι’ όταν πράττουμε κάτι καλό, όχι όμως με αγαθή πρόθεση, και είμαστε επομένως άξιοι τιμωρίας, σκέψου, πόσο απατώνται οι άνθρωποι στις κρίσεις τους»[2]

ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΕΛΕΓΧΕΙ  ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ Ο ΠΑΥΛΟΣ

ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΟΥ, ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ-ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ- ΤΟ ‘’ΠΟΣΟ ΑΠΑΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ’’…. ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΣΥ ΑΔΕΛΦΕ …. ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ:

 - ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΟΝΟΝ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ-ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ- ΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΞΕΙ!

 ΓΙΑΤΙ, «υπερασπιστής της θρησκείας είναι το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, ο οποίος θέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και όμοιον με αυτό το των πατέρων αυτού»[3]

ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ -ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΕΣ- ΕΛΕΧΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΙΕΙΑ ΜΟΝΟ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ, ΚΑΙ «Για να είσαι μεθοδικός, ενεργητικός, αποτελεσματικός μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πρέπει να έχεις [ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΕΟΛΟΓΕ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ''ΚΑΙΡΟΥ''!]σωστή σχέση με τον Χριστό. Εάν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό, τότε γίνεσαι σκληρός, δηκτικός, μεσσίας, ζηλωτής, τεμπέλης και χίλια-δυο άλλα πράγματα και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα ανάγεις σε πνευματικότητα και θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό» (Άγιος Πορφύριος)[4].

 Με τιμή

Το Δ.Σ.                                

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]''ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ'', "Ο ΙΕΡΟΣ ΝΙΠΤΗΡ" https://www.xfd.gr/%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%

[2](Σελ. 414) [ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ]

[3] 1848, απάντηση τους προς τον Πάπα Πίο Θ΄οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως Άνθιμος Στ΄, Αλεξανδρείας Ιερόθεος Β΄, Αντιοχείας Μεθόδιος και Ιεροσολύμων Κύριλλος Β΄)

[4]ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : Απο το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΑΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΜΗΛΕΣΙ ΑΤ...

ΕΑΝ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ-ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ- ΓΙΝΕΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ!

ΝΑΙ, «ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ…», ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!  ΕΑΝ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ-ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ-  ΓΙΝΕΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ!

              

    «ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ…»,                 

ομοίως και ''οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες''!

Αδελφοί,

Είναι σκληρός ο λόγος που αφενός χαρακτηρίζει ως «Αιρετικούς», όσους αγωνίζονται κατά του αιρετικού πατριάρχη μας και εναντίον του Οικουμενισμού, και αφετέρου ως «Μπερδεμένους», και «Ψυχικά» άρρωστους, όλους εμάς που π.χ. υποστηρίζουμε  ότι η «Αγία Γραφή» είναι Μία, την στιγμή που ο κ. Βαρθολομαίος λέγει (και κανείς επίσκοπος δεν του αντιλέγει!) πως και το Κοράνιο είναι «Άγιο» και ισόκυρο με την «Αγία Γραφή» (αφού και το Ισλάμ είναι «οδός σωτηρίας»!), αλλά και ότι η ερμηνείες της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, από τους ετεροδόξους (Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κ.λπ) είναι ναι μεν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, αλλά ταυτόχρονα και  ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΕΣ, άσχετα αν και μεταξύ τους ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ! Οι δια-φωνίες βαπτίστηκαν έτσι ως «Διαφορετικές Φωνές»…  Απίστευτο! Δηλ.,  οι αιρετικοί -οι ετερόδοξοι Χριστιανοί- που υποστηρίζουν διαφορετικά από τους Αγίους μας… είναι σωστοί και αυτοί!  Είναι μεν με διαφορετικό «πιστεύω», με ετέρα «δόξα», αλλά είναι και «Εκκλησία» ή σωστότερα «Ετερόδοξη Εκκλησία»! δηλαδή μία εκκλησία αιρετικών- ιστορικών διεστραμένων νόων… Απίστευτη πίστη και θεολογία! ΣΑΛ ΛΑ ΜΑ ΛΕ ΚΟΥΜ! ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ… και δεν υπάρχει στο λόγο μας ίχνος ειρωνείας!

 Από τους ΓΝΩΣΤΟΥΣ όμως οικουμενικολάτρες της οικουμενικής ενότητας-μιας και οι άγιοί μας απέτυχαν στο να ενώσουν τον κόσμο, μάλλον δε τον διαίρεσαν με τα ΣΧΙΣΜΑΤΑ που αυτοί και μόνο προκάλεσαν- προχωρούμε εις τους ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΣ!

Ένα ακόμη ύποπτο στοιχείο της υπόθεσης μας είναι ότι αυτοί που εκφράζουν την σκέψη τους –και που την εδράζουν δήθεν σε λόγια Αγίων Ανδρών- κρύβονται μέσα στο σκοτάδι της ανωνυμίας! Λες και ο άνθρωπος αυτός δεν πήρε όνομα Χριστιανικό, όνομα τιμής και υπόσχεσης, το όνομα κάποιου Αγίου! Τολμούμε να πούμε πως όταν γράφεις ως ανώνυμος γίνεσαι κάτι χειρότερο! «[…] γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό», αφού «αρνείσαι» κατά μία έννοια το βαπτιστικό όνομα που είναι δηλωτικό της ταυτότητάς μας! Έτσι, γίνεσαι ΝΟΥΜΕΡΟ, από μόνος σου…. Όταν κάνεις μια δωρεά, μία κατάθεση χρημάτων σε ένα λογαριασμό, δεν φτάνει μόνο ο αριθμός! Πρέπει στην επιφάνεια του Η/Υ να βγει και το όνομα του παραλήπτη! Να ξέρεις που πάει η Δωρεά, ή αλλιώς η Χάρη Του, το «Χάρισμα»… Τί χάρη είναι αυτή που ξεκινά από ένα πρόσωπο και φτάνει ως δωρεά, σε έναν παραλήπτη που δεν έχει ΟΝΟΜΑ... αυτά είναι παράνομα πράγματα!

Αδελφοί,

Ο άγιος Πορφύριος τονίζει ότι «Εάν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό, τότε γίνεσαι σκληρός, δηκτικός, μεσσίας, ζηλωτής, τεμπέλης και χίλια-δυο άλλα πράγματα και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα ανάγεις σε πνευματικότητα και θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό».

Δεν θέλουμε να πούμε ότι ο άγνωστος αδελφός μας «εργάζεσαι για τον διάβολο»! μας το απαγορεύει ο λόγος του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου που λέει πως «ο καθένας ας βοηθήσει με τον τρόπο του»…, αλλά, 

Εάν τώρα θέλουμε να εργαστούμε για τον Χριστό, ας ακούμε μόνο τους Αγίους μας, που σίγουρα ήξεραν τι έλεγαν, γιατί  κυρίως καταλάβαιναν αυτά που άκουγαν…

Από την ζωή ενός Μεγάλου, του Αββά Αντωνίου μαθαίνουμε ότι η προσευχή είναι το πιο καθαρό μέσω Θεογνωσίας! Ο άγιος Αντώνιος, ο Μέγας κάνει προσευχή για ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΛΕΥΪΤΙΚΟΥ: << Παραβάλθηκαν αδελφοί με τον αββάν Αντώνιον, και του είπαν ρητό από το Λευϊτικόν. Βγήκε τότε ο γέρων στην έρημο, και τον ακολούθησε κρυφά ο αββάς Αμμωνάς, που γνώριζε τη συνήθειά του. Αφού μάκρυνε πολύ ο γέρων, στάθηκε σε προσευχή και έκραξε με μεγάλη φωνή: -Θεέ μου, απόστειλε τον Μωυσή να με διδάξη το ρητό αυτό.  Και τότε του ήλθε φωνή, που μιλούσε μαζί του.

Είπε τότε ο αββάς Αμμωνάς, ότι: «Την φωνή την άκουσα να συνομιλή μαζί του, αλλά δεν έμαθα τη δύναμι του λόγου (δεν διέκρινα τι νόημα είχε)» [1] 

Αγαπητοί, την φωνή του Αγίου Πορφυρίου άκουγε και πολλά από τα λεχθέντα του κατέγραφε στο σημειωματάριό του ο συγγραφεύς του βιβλίου με τίτλο «Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού» [ΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (ΙΕΡΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ)]

Το βιβλίο "Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού" είναι κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου, που ευλογήθηκε από τον αγαθοδότη Θεό να ζήσει κοντά στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, να τον διακονήσει και να αντλήσει από τα νάματα της σοφίας του σεπτού Γέροντα δύναμη ζωής.

Η υπακοή στους Αγίους Πατέρες μας και η εφαρμογή των Ιερών Κανόνων,  είναι η οδός της αληθινής ταπεινοφροσύνης και αυταπάρνησης (της επισοπικής χάρης)! Ήλθε ο καιρός τον δρόμο αυτό να τον βαδίσουν πρώτα οι επίσκοποί μας! Τον δρόμο αυτό -που βάδισαν ολίγοι εκλεκτοί γέροντες των ημερών μας και νυν Άγιοι της Εκκλησίας μας- μας θυμίζουν όλοι οι λόγοι των αγίων. <<Όλα μαζί μας δείχνουν-όλες δηλ. οι αναφορές μας σε σημειώσεις αγίων φωνών-την εικόνα ενός απλού ανθρώπου (του αγίου Πορφυρίου) που μπορεί με μεγάλη ταπείνωση και αγάπη και πλήρη ανιδιοτέλεια να ζει εν Κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα και τα δώρα Του>> [2]  

"Αυτός που αγαπά λίγο, προσφέρει λίγο. Αυτός που αγαπά εις τον έπακρον βαθμόν, δεν βρίσκει τίποτε άλλο να προσφέρει παρά μόνον τον εαυτό του", λέγει ο Γέροντας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)[3]

"Αυτός που αγαπά λίγο, προσφέρει…'', τουλάχιστον στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ,  ''ΤΙΜΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ'', ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΥΜΕΡΑ , σαν αυτά που θέλουν να μας κάνουν οι επώνυμοι δειλοί Δεσποτάδες του κακού καιρού, οι όντως κανονικοί και ακανόνιστοι, "οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες"!

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1](ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ  ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008Σελ. 170,171).

[2]http://www.porphyrios.net/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%B1/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85

[3]http://www.politeianet.gr/books/9789606890833--i-metamorfosis-tou-sotiros-ieron-gunaikeion-isuchastirion-apo-to-simeiomatario-enos-upotaktikou-protos-tomos-262489