"ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"

"ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" ΜΗΤΡΟΠ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Οι τρεις Ιεράρχες [mp3 - 2017]

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Οι τρεις Ιεράρχες [mp3 - 2017]

30-1-2017 - Εορτή  των τριών Ιεραρχών - Κήρυγμα του πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης.  

Δημοσιεύτηκε Yesterday από τον χρήστη Nefeli Orthodox

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Ομιλία του γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Αυτές τις ημέρες εισερχόμεθα στο μεγάλο πνευματικό στάδιο της ευλογημένης

Αγίας Τεσσαρακοστής. Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μία περίοδος

κατανυκτική, περίοδος για μετάνοια, για δάκρυα, για αλλαγή του ανθρώπου, για

ένα καινούργιο σταθμό στην πνευματική ζωή. Η Εκκλησία μας σαν στοργική

μητέρα φροντίζουσα για τα παιδιά της, τους χριστιανούς, ώρισε αυτόν τον χρόνο

της Τεσσαρακοστής σαν χρόνο ιδιαίτερα αγωνιστικό, για να τα βοηθήση να

αγνισθούν περισσότερο, να καθαρισθούν και να οικειωθούν με τον Θεό, για να

αξιωθούν να εορτάσουν την μεγάλη ημέρα της λαμπράς Αναστάσεως.

Πάντοτε οι χριστιανοί και ιδιαίτερα οι μοναχοί πρόσεχαν πολύ αυτό το

πνευματικό στάδιο και το θεωρούσαν πολύ ιερό, διότι είναι μία περίοδος, που

προβλέπει τόσο ψυχικούς όσο και σωματικούς αγώνες. Είναι ο αγώνας της

νηστείας, ο αγώνας της αγρυπνίας, ο αγώνας της καθάρσεως και ο αγώνας στα

πνευματικά καθήκοντα, που είναι πολύ περισσότερα από τις άλλες περιόδους του

χρόνου. Γίνεται μία ανασυγκρότησις πνευματική και ο άνθρωπος δίνει μία

μεγαλύτερη προσοχή στη φωνή της συνειδήσεως, προκειμένου να διορθώση ό,τι

ίσως έχει παραμελήσει και να βελτιωθή ψυχικά.

ΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ π. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ [ΓΕΡΩΝ 82 ΕΤΩΝ]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

ΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

ΤΟΥ π. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ [ΓΕΡΩΝ 82 ΕΤΩΝ]

«Έστειλα πριν ένα μήνα -1^η Φεβρουαρίου- την συστημένη (μία) επιστολή στον επίσκοπό μου και του αναφέρω σχετικά με την διακοπή του μνημοσύνου. Λέγω ότι δεν μπορώ να ανεχτώ κάποιον που αγαπώ-  και πρέπει να αγαπάμε τον επίσκοπό μας, ακόμα περισσότερο εσένα που μας συνδέουν τόσα χρόνια, τα περισσότερα κοντά στον πάτερ Αυγουστίνο-  να υβρίζει τον Θεό, να κοροϊδεύει  τον Θεόν κατά την ιερότερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας και να λέγει τον μεγαλύτερο βλάστημο και τον μεγαλύτερο αιρεσιάρχη όλων των αιώνων ως «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας». Δεν θα ήθελα να φτάσω σ’ αυτό το σημείο, αλλά επειδή σε αγαπώ έμαθα να λέω την αλήθεια, διότι όταν αγαπάμε κάποιον και τον κολακεύουμε δεν τον αγαπάμε. Όταν αγαπάμε κάποιον και του λέμε την αλήθεια, τον αγαπάμε! Η Αγία Γραφή λέγει: «ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε», «μὴ ἔλεγχε (μωρόν) κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε» και «ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων». Δεν νομίζω να θέλεις να βρίσκεσαι σ’ αυτήν την θέση. Εάν νομίζεις ότι σε αδικώ, κάνε εκείνο που θέλεις. Πάντως, και καταλήγω και λέω’ λάβε την επιστολή μου αυτή ως τη φωνή της όνου του Βαλαάμ δεν είναι…» 

(ΗΓΟΥΜ. ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ, π. ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ)

Σχόλια- Φωτογραφίες - Βίντεο σχετικά με την διακοπή μνημόνευσης του μητροπολίτη Ανθίμου, από τον π.Θεόδωρο Ζήση και το τι συνέβει σήμερα στον Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης.

η υπόγεια αίθουσα (αρχονταρίκι) ασφυκτικά γεμάτη!

Σχόλια- Φωτογραφίες - Βίντεο σχετικά με την διακοπή μνημόνευσης του μητροπολίτη Ανθίμου, από τον π.Θεόδωρο Ζήση και το τι συνέβει σήμερα στον Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, 5 Μαρτίου 2017, στον Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης,

ζήσαμε πραγματικά ιστορικές στιγμές, 

στιγμές τόσο έντονα συγκινητικές, που δεν θα ξεχάσουμε σε όλη μας τη ζωή.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η δήλωση διακοπής Μνημοσύνου του επισκόπου του (ιστορικό κείμενο)

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η δήλωση διακοπής Μνημοσύνου του επισκόπου του (ιστορικό κείμενο)

(Σημ. δ. Κατόπιν της παρακλήσεως του ιδίου του π.Θεοδώρου, δημοσιεύουμε την παρούσα δήλωση διακοπής του μνημοσύνου του επισκόπου του. Το δημοσιεύουμε και σε μορφή pdf).

Πρωτοπρεσβύτερος

Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς

Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

18ο χλμ. Θεσσαλονίκης-Περαίας

570 19 Ν. Ἐπιβάται

ΤΗΛ.: 23920.24865 FAX: 23920.27402

Θεσσαλονίκη 03.03.2017

Παναγιώτατον

Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης

κ. Ἄνθιμον

Ἐνταῦθα

Θέμα: Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου

Παναγιώτατε,

Μετὰ λύπης, ἀλλὰ καὶ πολλῆς πνευματικῆς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, ἐπιθυμῶ διὰ τοῦ παρόντος νὰ σᾶς γνωστοποιήσω ὅτι, ἀκολουθώντας τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση στὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, διακόπτω τὴ μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, γιατὶ σεῖς καὶ πολλοὶ ἄλλοι συνεπίσκοποί σας ἐγκαταλείψατε αὐτὴν τὴν θεία Παράδοση καὶ εὑρίσκεσθε ἐκτὸς τῆς ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Άλλοι τέσσερις ιερείς διέκοψαν το μνημόσυνο του επισκόπου τους την Κυριακή της Ορθοδοξίας

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Άλλοι τέσσερις ιερείς διέκοψαν το μνημόσυνο του επισκόπου τους την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Eἰς γνῶσιν τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος

Χθὲς 5-3-2017, ταυτοχρόνως μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου ποὺ ἔκανε ὁπ.Θεόδωρος Ζήσης, ἄλλοι 4 ἱερεῖς, συντασσόμενοι μὲ αὐτόν, διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου τους. Οἱ ἱερεῖς αὐτοὶ εἶναι, τρεῖς ἀπὸ τὸν Νομὸ Χανίων Κρήτης καὶ ἕνας ἀπὸ τὸν Νομὸ Ρεθύμνης. Τὰ ὀνόματά τους εἶναι:

Πρωτοπρεσβύτερος Γαβριήλ Μαζανάκης

Πρεσβύτερος Ἐμμανουήλ Σαρρής

Πρεσβύτερος Σπυρίδων Δαμανάκης

Πρεσβύτερος Παῦλος Μαζανάκης

Αὔριο θὰ δημοσιεύσουν στὸ διαδίκτυο τὴν ἐπιστολὴ τους πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους τους.

Ακολουθήστε την Κατάνυξη στο twitter 

"ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ"... ΟΙ ΜΑΓΕΙΡΕΣ ΤΗΣ «ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ» ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΑΛΑΤΙ…

ΟΙ ΜΑΓΕΙΡΕΣ ΤΗΣ «ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ» ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΑΛΑΤΙ…

Φίλοι και φίλες της εκπαίδευσης, αγαπητοί συνάδελφοι, «χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς·» (Ματθ. 5, 12).

Είναι γνωστό ότι φέτος το ΥΠΠΕΘ καθιέρωσε ένα νέο θεσμό αυτόν της Θεματικής Εβδομάδας. Για το σχολικό έτος 2016-2017επιλέχθηκε η θεματική «Σώμα και Ταυτότητα» με τρεις βασικούς άξονες:

Α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής,

Β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και

Γ) τις έμφυλες ταυτότητες.

Καλό είναι πριν την προσωπική μου καρδιακή κατάθεση- «λόγος» καρδιακός- να προκαταλάβω τους αναγνώστες του κειμένου τούτου με έναν «λόγο» ποικιλίας, «περί σιωπής».

Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας  August  Strindberg ( 1849-1912) λέει πως «Στη σιωπή δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα… όπως μπορείς στα λόγια», αλλά και ο οικείος μας Ποιητής, ο  Όμηρος ( 800-750 π.Χ.), είπε προς τους Έλληνες όλων των εποχών πως «στα δύσκολα η ντροπή δεν ωφελεί σε τίποτα. Η σιωπή είναι σύμμαχος αυτού που μιλάει». «Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι σύμμαχος».  Ας επιστρατεύσουμε τέλος, ακόμη δύο Αρχαιοελληνικές  παροιμίες κλειδιά: α) «Ο σιωπών συναινεί», και β) «Φησίν σιωπών» δηλ. «μιλάς με τη σιωπή σου» (Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ‐ Ορέστης).

Αγαπητοί συνάδελφοι, πέρασαν μόλις 13 ημέρες από την εορτή των τριών Ιεραρχών, των προστάτων της Παιδείας μας, αλλά δυστυχώς μέσα στην «εξισωτική» πολυλογία του αιώνα μας, κρύψαμε ή καλύτερα θάψαμε κάθε «λόγο» και «έννοια», ελληνική και Χριστιανική. Είπε άφρων εν τη καρδία αυτού: Δικαιώματα! Ο σύγχρονος  επιστημονικός «Εξισωτικός λόγος», περί των περίφημων και πολυφήμων «Δικαιωμάτων» του ανθρώπου, τείνει να εκτροχιάσει το Άρμα του εντόπιου πολιτισμού μας, που δεν μοιάζει απλά με μηχανικό βαγόνι ή τρένο, αλλά μάλλον με αυτές τις ράγες του σιδηρού δρόμου, δηλ.  της  «επιστημονικής γνώσης» από την μια, και της αναζήτηση της «αληθινής γνώσης του θείου έρωτα» από την άλλη.  Η ψευδοπάλη του δήθεν «καλού λόγου», με το «όντως πονηρό» λόγο, που εκφράζουν οι «Βασιλείς και Άρχοντές» της Παιδείας μας, δίνουν την αίσθηση ότι οι άνθρωποι αυτοί αγνοούν το λεχθέν υπό του Γ. Παυλάκη (Έλληνα Ιατρού επιστήμονα): ‘’Πατάμε πάνω σε ώμους γιγάντων'' ! Αν οι επιστήμονες της σήμερον ημέρας θαυμάζουν τις γιγαντιαίες πατημασιές των «λόγων» τους, ας έχουν υπόψη ότι τόσο οι ίδιοι, όσο και εμείς που εκφράζουμε διάφορη γνώμη, βρισκόμαστε μέσα στις τσέπες τους…, και το λέγω σύμφωνα με έναν άλλο Καθηγητή του Χάρβατ, τον Γιώργο,  που διδάσκει συγκριτική Φιλοσοφία, της οποίας τα μεγέθη ανακαλύπτει απές (ενν. μέσα)  σε κείμενα του 12^ου και 13^ου αιώνα, ίσως κάποιας ρομαντικής εποχής. «Και Άφες …»!

Επιτρέψτε μου, πάλι με την σιωπή ως δάσκαλο καλό και σιωπηλό, να ειπώ «λόγο» εξισωτικό κι εγώ. Ο ένας της τριάδος των Ιεραρχών, ο θείος Χρυσόστομος, ο γεμάτος από θείο έρωτα, ρωτά-μαζί και γω- Αν έχουν υπόψη τους οι σχεδιαστές του 21^ου αιώνα, του «πρωτοποριακού» και «καινοτόμου», τους δύο σιωπηλούς «λόγους» ή αλλιώς «δασκάλους». Ποιοι είναι  οι Α και Β, οι δύο αυτοί δάσκαλοι που μας δόθηκαν από την αρχή, προτού ακόμη  Α) να βρεθούν τα γράμματα και  Β)πριν ακόμη-ακόμη δοθεί η Αγία Γραφή;

Πράγματι, «Στη σιωπή δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα… όπως μπορείς στα λόγια»! Ας ακούσουμε λοιπόν κι ας διδαχτούν οι αληθινοί δάσκαλοι του γένους των Ανθρώπων… Αν θέλουν!  Ας ακούσουν λοιπόν «οἱ φιλόσοφοι τοὺς σοφούς, οἱ Ἱερεῖς τοὺς ποιμένας, οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς προστάτας, οἱ πένητες τοὺς πλουτιστάς, οἱ ἐν θλίψεσι τοὺς παραμυθοῦντας, τοὺς συνοδίτας οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τοὺς κυβερνήτας, οἱ πάντες τοὺς πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντας», ας ακούσουν τον ένα από τους τρεις «θείους Ἀρχιεράρχας» που λέγει:

-          Από την αρχή της δημιουργίας ο Θεός προνοούσε για το γένος μας και μας εδίδαξε τα ωφέλιμα, προτού να βρεθούν τα γράμματα και να δοθεί η Αγία Γραφή… γιατί με τη θέα της κτίσεως μας οδήγησε στη θεογνωσία. (Περί Άννης, 2, ΕΠΕ 8 Α, 14 MG  54, 634)

-          Ένας λοιπόν είναι ο τρόπος της θεογνωσίας, η παρατήρηση ολόκληρης της κτίσεως. Άλλος τρόπος, όχι μικρότερος, είναι η ύπαρξη της συνειδήσεως, τον οποίον τρόπον αναπτύξαμε λεπτομερώς με πολλά επιχειρήματα σ΄άλλη ευκαιρία, δείχνοντας ότι η γνώση του καλού και του κακού είναι έμφυτη και ότι η συνείδηση εσωτερικά μας πληροφορεί για όλα αυτά, τα καλά και τα κακά. Οι δύο δηλαδή αυτοί δάσκαλοι μας δόθηκαν από την αρχή, η κτίση και η συνείδηση και χωρίς να μιλάει κανένας από αυτούς τους δύο, σιωπηλά διαπαιδαγωγούσαν τους ανθρώπους. Γιατί και η κτίση,εκπλήττοντας με την εξωτερική όψη το θεατή, παραπέμπει τον παρατηρητή στο θαύμα του Θεού, ο οποίος την εδημιούργησε, και η συνείδηση που αντηχεί μέσα μας, μας υπαγορεύει όσα πρέπει να πράττουμε. Καταλαβαίνουμε τη δύναμη της συνειδήσεως και την απόφασή της από τις εξωτερικές εκδηλώσεις του ανθρώπου. Όταν δηλαδή κατηγορεί εσωτερικά την αμαρτία, συγχύζει και ταράσσει εξωτερικά το πρόσωπο και το σκεπάζει με πολύ στεναχώρια. Όταν πάλι κυριευθούμε από κάτι αισχρό, μας κάνει ωχρούς και περίτρομους και δεν ακούμε μεν τη φωνή της, παρατηρούμε όμως την εσωτερική ταραχή στην εξωτερική όψη. (Περί Άννης, ομιλ. Α’ 3, ΕΠΕ 8 Α 20-MG  54, 636).

Αν τώρα ο «λόγος» του Αλβέρτος Αϊνστάιν ( 1879-1955) έχει ουσία! Αν…, «Αν το Α είναι η επιτυχία, τότε ο μαθηματικός τύπος είναι Α=Χ+Υ+Ζ, όπου Χ ίσον δουλειά, Υ ίσον παιχνίδι και Ζ ίσον να κρατάς το στόμα σου κλειστό»..., τότε Χριστιανοί φίλοι μου, και κάθε καλής θελήσεως άνθρωποι, η επιτυχία της «σιωπηλής» σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων, αιώνες τώρα, στοιχειοθετούν την ΑΒ της ελληνικής επιτυχίας!

Είδος σιωπής, και εξισωτικός είναι και ο διπλός «λόγος» του κυρ. Δημήτρη (Κτηνοτρόφου):

Α. Εδώ βλέπεις να φιλιούνται στο δρόμο ένα αγόρι και ένα κορίτσι και δεν σου αρέσει, όχι δύο αγόρια.

Β. (και πάλι είπε:) Το κοράκι ζει περίπου 200 χρόνια-έτσι άκουσα…- και ζευγαρώνει μία φορά. Αν χάσει το ταίρι του δεν ξαναζευγαρώνει. Για το «λόγο» αυτό οι κυνηγοί λένε’ κοράκι μην σκοτώσεις, γιατί η μοναξιά του θα ‘ναι μεγάλη!

Σαν την μοναξιά που νιώθεις απές συν παιδεία που ξέχασε ή καλύτερα έθαψε το ΑΒ της Ορθόδοξης Πίστης μας στην «Μία, αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία» Του. Αμήν.

Όσο για τους «θείους Ἀρχιεράρχας, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν∙ Πανάγιοι Διδάσκαλοι, σπεύσατε ἐξελεῖν τοὺς πιστούς, ἐκ τῶν τοῦ βίου σκανδάλων, καὶ ῥῦσαι κολάσεων, τῶν αἰωνίων ἡμᾶς».

Με τιμή

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Γυμναστής στην Πτολεμαΐδα Κοζάνης , Ιεροψάλτης.

Πτολεμαΐδα 12 Φεβρουαρίου 2017, Κυριακή του Ασώτου

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Α)

«12 Χαίρετε και αγαλλιάζετε, γιατί ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς. Γιατί έτσι καταδίωξαν τους προφήτες που ήταν πριν από εσάς. 13 Εσείς είστε το αλάτι της γης. Αν όμως το αλάτι αλλοιωθεί, με τι θα ξαναγίνει αλμυρό; Σε τίποτα δεν αξίζει πια παρά μόνο, αφού πεταχτεί έξω, να καταπατιέται από τους ανθρώπους.  14 Εσείς είστε το φως του κόσμου» (Ματθ. 5, 12-14).

Β)

Δόξα.   Ἦχος πλ. α’.

Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων∙ χορεύσωμεν ἑόρτια, καὶ σκιρτήσωμεν ἀγαλλόμενοι, ἐν τῇ πανδήμῳ πανηγύρει τῶν Διδασκάλων ἡμῶν, Βασιλεῖς καὶ Ἄρχοντες συντρεχέτωσαν, καὶ τοὺς Ἱεράρχας κροτείτωσαν ἐν ὕμνοις, ὡς δογμάτων βλύσαντας, ποταμοὺς ὑπερμεγέθεις, τρεῖς καλλιρρόους ἀειζώους τοῦ Πνεύματος∙ ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι, τοὺς τῆς σεπτῆς Τριάδος, τρισσοὺς Ἱερομύστας, συνελθόντες εὐφημήσωμεν∙ οἱ φιλόσοφοι τοὺς σοφούς, οἱ Ἱερεῖς τοὺς ποιμένας, οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς προστάτας, οἱ πένητες τοὺς πλουτιστάς, οἱ ἐν θλίψεσι τοὺς παραμυθοῦντας, τοὺς συνοδίτας οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τοὺς κυβερνήτας, οἱ πάντες τοὺς πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντας, θείους Ἀρχιεράρχας, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν∙ Πανάγιοι Διδάσκαλοι, σπεύσατε ἐξελεῖν τοὺς πιστούς, ἐκ τῶν τοῦ βίου σκανδάλων, καὶ ῥῦσαι κολάσεων, τῶν αἰωνίων ἡμᾶς.

Η έννοια της δικαιοσύνης κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης

Η έννοια της δικαιοσύνης

2. Και τι είναι δικαιοσύνη; Νομίζω πως αυτό πρέπει πρώτα να αποκαλύψουμε με το λόγο, ώστε, φανερώνοντας την ομορφιά της, να γεννηθεί έτσι έγκαιρα μέσα μας η επιθυμία αυτού που αποκαλύφθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατό, να έχεις τη διάθεση να επιθυμίσεις αυτό που δε φαίνεται.  Αλλά κι η φύση μας παραμένει κάπως αδρανής κι ασυγκίνητη για το άγνωστο, εκτός βέβαια κι αν έχει σχηματίσει κάποια έννοια για το επιθυμητό εξ ακοής ή εξ όψεως.

Λένε , λοιπόν, μερικοί απ’ αυτούς που ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα θέματα ότι δικαιοσύνη είναι η συνήθεια να αποδίδεις το ίσο, και στον καθένα αυτό που αξίζει. Δίκαιος λέγεται π.χ. εκείνος που όταν βρεθεί στη θέση να μοιράσει χρήματα, δίδει αποβλέποντας στο ίσο κι υπολογίζει συγχρόνως την ανάγκη εκείνων που παίρνουν μέρος στην μοιρασιά. Κι εκείνος που, έχοντας τη δικαστική εξουσία, όταν δεν εκδίδει την απόφαση με κάποια εύνοια ή αντιπάθεια, αλλ’ ακολουθώντας την φύση των πραγμάτων τιμωρεί, όσους είναι άξιοι τιμωρίας και δίνει αθωωτική ψήφο στους ανεύθυνους, ενώ όταν πρόκειται για θέματα που αμφισβητούνται, εκφέρει την κρίση του με γνώμονα την αλήθεια, κι αυτός λέγεται δίκαιος.

Κι εκείνος που επιβάλλει τους φόρους στους υπηκόους, όταν καθορίζει το φόρο ανάλογα με την δύναμη, κι ο οικογενειάρχης κι ο άρχοντας της πόλης κι ο βασιλιάς των εθνών, όταν ο καθένας απ’ αυτούς διοικεί με τον καλύτερο τρόπο αυτούς που εξουσιάζει και δεν κινείται από παράλογες διαθέσεις, αλλά με ευθύτητα κρίνει τους υπηκόους και προσαρμόζει τη γνώμη του ανάλογα με τις προτιμήσεις των πολιτών. Όλα αυτά παρόμοια εντάσσονται στην έννοια της δικαιοσύνης, από όσους ορίζουν το δίκαιο σαν μια παρόμοια συνήθεια.

                 Εγώ όμως, αποβλέποντας προς το ύψος της θεϊκής νομοθεσίας, σκέπτομαι πως κάτι περισσότερο από όσα είπαμε εννοείται μ’ αυτή τη δικαιοσύνη. Αν ο λόγος της σωτηρίας είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, όμως δε είναι δυνατό ν’ ανήκει κάθε άνθρωπος σ’ αυτούς που αναφέραμε. Γιατί λίγοι βασιλεύουν, διοικούν, δικάζουν, κατέχουν χρήματα, ή έχουν κάποια άλλη αρμοδιότητα. Οι περισσότεροι ανήκουν στους υπηκόους και στους διοικουμένους. Πως μπορεί να δεχθεί κανείς ότι η αληθινή δικαιοσύνη είναι εκείνη, που δεν έχει δοθεί εξίσου σ’ όλη τη φύση;

Γιατί αν ο σκοπός του δικαίου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των έξω της Εκκλησίας, είναι η ισότητα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί αληθινός ο ορισμός της δικαιοσύνης, όπως δόθηκε προηγουμένως. Γιατί αμέσως θα ελεγχθεί από την ανισότητα, που υπάρχει στη ζωή.

Ποια είναι, λοιπόν, η δικαιοσύνη που αναφέρεται σε όλους; 

Εκείνη που η επιθυμία της βρίσκεται κοινή στον καθένα, ο οποίος αποβλέπει στο τραπέζι του Ευαγγελίου. Είτε πλούσιος είναι κανείς, είτε φτωχός, είτε δούλος, είτε κύριος, είτε ευγενής, είτε εξαγορασμένος από τους δούλους’ όταν καμιά κατάσταση δεν αυξάνει ούτε ελαττώνει το δικαίωμα της δικαιοσύνης. Γιατί αν εφαρμοζόταν αυτό, μόνο σ’ αυτόν που είναι πρώτος σε κάποια εξουσία και στο αξίωμα, τότε πως χαρακτηρίζεται δίκαιος ο παραπεταμένος στην πύλη του πλουσίου Λάζαρος, που δεν είχε κανένα στοιχείο για μια παρόμοια δικαιοσύνη;

Γιατί αν η δικαιοσύνη αναφέρεται στη διοίκηση, ή στη διανομή, ή γενικά στη διαχείριση, όποιος δεν έχει σχέση μ’ αυτά, βρίσκεται οπωσδήποτε έξω απ’ τη δικαιοσύνη. Αλλά τότε όμως πως κρίνεται άξιος να αναπαυθεί εκείνος, που δεν έχει αποκτήσει κανένα από όσα χαρακτηρίζουν τη δικαιοσύνη, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνουν οι πολλοί;

Επιβάλλεται, λοιπόν, ν’ αναζητήσουμε κείνη τη δικαιοσύνη, που όποιος την επιθυμήσει, θα μπορεί να απολαύσει την επαγγελία που λέει: «Είναι μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν».

(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

ΣΕΙΡΑ «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ», ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ», Αρχιμ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Σελ. 116,119

''Αν ο λόγος της σωτηρίας είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους...''

...αν ο σκοπός του δικαίου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των έξω της Εκκλησίας, είναι η ισότητα, δεν είναι δυνατόν... 

Η έννοια της δικαιοσύνης

2. Και τι είναι δικαιοσύνη;

 Νομίζω πως αυτό πρέπει πρώτα να αποκαλύψουμε με το λόγο, ώστε, φανερώνοντας την ομορφιά της, να γεννηθεί έτσι έγκαιρα μέσα μας η επιθυμία αυτού που αποκαλύφθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατό, να έχεις τη διάθεση να επιθυμίσεις αυτό που δε φαίνεται.  Αλλά κι η φύση μας παραμένει κάπως αδρανής κι ασυγκίνητη για το άγνωστο, εκτός βέβαια κι αν έχει σχηματίσει κάποια έννοια για το επιθυμητό εξ ακοής ή εξ όψεως.

Λένε , λοιπόν, μερικοί απ’ αυτούς που ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα θέματα ότι δικαιοσύνη είναι η συνήθεια να αποδίδεις το ίσο, και στον καθένα αυτό που αξίζει. Δίκαιος λέγεται π.χ. εκείνος που όταν βρεθεί στη θέση να μοιράσει χρήματα, δίδει αποβλέποντας στο ίσο κι υπολογίζει συγχρόνως την ανάγκη εκείνων που παίρνουν μέρος στην μοιρασιά. Κι εκείνος που, έχοντας τη δικαστική εξουσία, όταν δεν εκδίδει την απόφαση με κάποια εύνοια ή αντιπάθεια, αλλ’ ακολουθώντας την φύση των πραγμάτων τιμωρεί, όσους είναι άξιοι τιμωρίας και δίνει αθωωτική ψήφο στους ανεύθυνους, ενώ όταν πρόκειται για θέματα που αμφισβητούνται, εκφέρει την κρίση του με γνώμονα την αλήθεια, κι αυτός λέγεται δίκαιος.

Κι εκείνος που επιβάλλει τους φόρους στους υπηκόους, όταν καθορίζει το φόρο ανάλογα με την δύναμη, κι ο οικογενειάρχης κι ο άρχοντας της πόλης κι ο βασιλιάς των εθνών, όταν ο καθένας απ’ αυτούς διοικεί με τον καλύτερο τρόπο αυτούς που εξουσιάζει και δεν κινείται από παράλογες διαθέσεις, αλλά με ευθύτητα κρίνει τους υπηκόους και προσαρμόζει τη γνώμη του ανάλογα με τις προτιμήσεις των πολιτών. Όλα αυτά παρόμοια εντάσσονται στην έννοια της δικαιοσύνης, από όσους ορίζουν το δίκαιο σαν μια παρόμοια συνήθεια.

                 Εγώ όμως, αποβλέποντας προς το ύψος της θεϊκής νομοθεσίας, σκέπτομαι πως κάτι περισσότερο από όσα είπαμε εννοείται μ’ αυτή τη δικαιοσύνη. Αν ο λόγος της σωτηρίας είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, όμως δε είναι δυνατό ν’ ανήκει κάθε άνθρωπος σ’ αυτούς που αναφέραμε. Γιατί λίγοι βασιλεύουν, διοικούν, δικάζουν, κατέχουν χρήματα, ή έχουν κάποια άλλη αρμοδιότητα. Οι περισσότεροι ανήκουν στους υπηκόους και στους διοικουμένους. Πως μπορεί να δεχθεί κανείς ότι η αληθινή δικαιοσύνη είναι εκείνη, που δεν έχει δοθεί εξίσου σ’ όλη τη φύση;

Γιατί αν ο σκοπός του δικαίου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των έξω της Εκκλησίας, είναι η ισότητα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί αληθινός ο ορισμός της δικαιοσύνης, όπως δόθηκε προηγουμένως. Γιατί αμέσως θα ελεγχθεί από την ανισότητα, που υπάρχει στη ζωή.

Ποια είναι, λοιπόν, η δικαιοσύνη που αναφέρεται σε όλους; 

Εκείνη που η επιθυμία της βρίσκεται κοινή στον καθένα, ο οποίος αποβλέπει στο τραπέζι του Ευαγγελίου. Είτε πλούσιος είναι κανείς, είτε φτωχός, είτε δούλος, είτε κύριος, είτε ευγενής, είτε εξαγορασμένος από τους δούλους’ όταν καμιά κατάσταση δεν αυξάνει ούτε ελαττώνει το δικαίωμα της δικαιοσύνης. Γιατί αν εφαρμοζόταν αυτό, μόνο σ’ αυτόν που είναι πρώτος σε κάποια εξουσία και στο αξίωμα, τότε πως χαρακτηρίζεται δίκαιος ο παραπεταμένος στην πύλη του πλουσίου Λάζαρος, που δεν είχε κανένα στοιχείο για μια παρόμοια δικαιοσύνη;

Γιατί αν η δικαιοσύνη αναφέρεται στη διοίκηση, ή στη διανομή, ή γενικά στη διαχείριση, όποιος δεν έχει σχέση μ’ αυτά, βρίσκεται οπωσδήποτε έξω απ’ τη δικαιοσύνη. Αλλά τότε όμως πως κρίνεται άξιος να αναπαυθεί εκείνος, που δεν έχει αποκτήσει κανένα από όσα χαρακτηρίζουν τη δικαιοσύνη, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνουν οι πολλοί;

Επιβάλλεται, λοιπόν, ν’ αναζητήσουμε κείνη τη δικαιοσύνη, που όποιος την επιθυμήσει, θα μπορεί να απολαύσει την επαγγελία που λέει: «Είναι μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν».

(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

ΣΕΙΡΑ «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ», ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ», Αρχιμ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Σελ. 116,119

''[...]Σ’ εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα’ εσύ όμως αν και είσαι άνθρωπος..."

Ενότητα 5^η  Η ελεημοσύνη βασίλισσα των αρετών[1]

«Αγαπητοί, ας μη γίνουμε αγριότεροι από τα ζώα. Σ’ εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα’ εσύ όμως αν και είσαι άνθρωπος, γίνεσαι πιο άσπλαχνος από τα θηρία κλείνοντας ερμητικά σε ένα σπίτι όσα τρόφιμα θα αρκούσαν για να θρέψουν αμέτρητους φτωχούς. Και βέβαια, δεν είναι μόνο η φύση μας κοινή, αλλά και άλλα περισσότερα’ κοινός είναι ο ουρανός και ο ήλιος και η σελήνη και τα αστέρια και ο αέρας και η θάλασσα και η γη και η ζωή και ο θάνατος και τα γηρατειά και οι αρρώστιες και η υγεία και η ανάγκη τροφής και ρούχων. Πως λοιπόν δεν είναι παράλογο αυτοί που μοιράζονται τόσα πολλά μεταξύ τους στα χρήματα να είναι τόσο πλεονέκτες, και να μην διατηρούν την ίδια ισονομία;

Γιατί ο θάνατος απομακρύνει από την απόλαυση και οδηγεί στην τιμωρία. Για να μη γίνει κάτι τέτοιο ας εφαρμόσουμε την ελεημοσύνη. Γιατί αυτή είναι η βασίλισσα των αρετών η οποία θα μας απαλλάξει από την τιμωρία. Ας κάνουμε τα περιττά χρήσιμα, αφού παραμερίσουμε τον πολύ πλούτο και την ημέρα της κρίσεως, ακόμη κι αν έχουμε διαπράξει πολλά παραπτώματα ο Θεός θα μας συγχωρέσει».

 (Μετάφραση κειμένου του Ιωάννη Χρυσοστόμου)

 [1] http://www.educartoon.gr/lessons/%CE%B7

Ας κάνουμε τα περιττά χρήσιμα...

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ- ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ! "Αγαπητοί, ας μη γίνουμε αγριότεροι από τα ζώα. Σ’ εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα..."

ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

''Γιατί ο θάνατος απομακρύνει από την απόλαυση και οδηγεί στην τιμωρία''. 

ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

''Σ’ εκείνα (δηλ. τα ζώα) όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα’ εσύ όμως αν και είσαι άνθρωπος...''

ΠΕΡΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ

''Ας κάνουμε τα περιττά χρήσιμα...''

Ενότητα 5^η  Η ελεημοσύνη βασίλισσα των αρετών[1]

«Αγαπητοί, ας μη γίνουμε αγριότεροι από τα ζώα. Σ’ εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα’ εσύ όμως αν και είσαι άνθρωπος, γίνεσαι πιο άσπλαχνος από τα θηρία κλείνοντας ερμητικά σε ένα σπίτι όσα τρόφιμα θα αρκούσαν για να θρέψουν αμέτρητους φτωχούς. Και βέβαια, δεν είναι μόνο η φύση μας κοινή, αλλά και άλλα περισσότερα’ κοινός είναι ο ουρανός και ο ήλιος και η σελήνη και τα αστέρια και ο αέρας και η θάλασσα και η γη και η ζωή και ο θάνατος και τα γηρατειά και οι αρρώστιες και η υγεία και η ανάγκη τροφής και ρούχων. Πως λοιπόν δεν είναι παράλογο αυτοί που μοιράζονται τόσα πολλά μεταξύ τους στα χρήματα να είναι τόσο πλεονέκτες, και να μην διατηρούν την ίδια ισονομία;

Γιατί ο θάνατος απομακρύνει από την απόλαυση και οδηγεί στην τιμωρία. Για να μη γίνει κάτι τέτοιο ας εφαρμόσουμε την ελεημοσύνη. Γιατί αυτή είναι η βασίλισσα των αρετών η οποία θα μας απαλλάξει από την τιμωρία. Ας κάνουμε τα περιττά χρήσιμα, αφού παραμερίσουμε τον πολύ πλούτο και την ημέρα της κρίσεως, ακόμη κι αν έχουμε διαπράξει πολλά παραπτώματα ο Θεός θα μας συγχωρέσει».

 (Μετάφραση κειμένου του Ιωάννη Χρυσοστόμου)

 [1] http://www.educartoon.gr/lessons/%CE%B7

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

"Δίκαιος λέγεται π.χ. εκείνος που όταν βρεθεί στη θέση...

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Η έννοια της δικαιοσύνης

2. Και τι είναι δικαιοσύνη; Νομίζω πως αυτό πρέπει πρώτα να αποκαλύψουμε με το λόγο, ώστε, φανερώνοντας την ομορφιά της, να γεννηθεί έτσι έγκαιρα μέσα μας η επιθυμία αυτού που αποκαλύφθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατό, να έχεις τη διάθεση να επιθυμίσεις αυτό που δε φαίνεται.  Αλλά κι η φύση μας παραμένει κάπως αδρανής κι ασυγκίνητη για το άγνωστο, εκτός βέβαια κι αν έχει σχηματίσει κάποια έννοια για το επιθυμητό εξ ακοής ή εξ όψεως.

Λένε , λοιπόν, μερικοί απ’ αυτούς που ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα θέματα ότι δικαιοσύνη είναι η συνήθεια να αποδίδεις το ίσο, και στον καθένα αυτό που αξίζει. Δίκαιος λέγεται π.χ. εκείνος που όταν βρεθεί στη θέση να μοιράσει χρήματα, δίδει αποβλέποντας στο ίσο κι υπολογίζει συγχρόνως την ανάγκη εκείνων που παίρνουν μέρος στην μοιρασιά. Κι εκείνος που, έχοντας τη δικαστική εξουσία, όταν δεν εκδίδει την απόφαση με κάποια εύνοια ή αντιπάθεια, αλλ’ ακολουθώντας την φύση των πραγμάτων τιμωρεί, όσους είναι άξιοι τιμωρίας και δίνει αθωωτική ψήφο στους ανεύθυνους, ενώ όταν πρόκειται για θέματα που αμφισβητούνται [π.χ. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»…], εκφέρει την κρίση του με γνώμονα την αλήθεια [της «ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»], κι αυτός λέγεται δίκαιος.

Κι εκείνος που επιβάλλει τους φόρους στους υπηκόους, όταν καθορίζει το φόρο ανάλογα με την δύναμη, κι ο οικογενειάρχης κι ο άρχοντας της πόλης κι ο βασιλιάς των εθνών, όταν ο καθένας απ’ αυτούς διοικεί με τον καλύτερο τρόπο αυτούς που εξουσιάζει και δεν κινείται από παράλογες διαθέσεις, αλλά με ευθύτητα κρίνει τους υπηκόους και προσαρμόζει τη γνώμη του ανάλογα με τις προτιμήσεις των πολιτών. Όλα αυτά παρόμοια εντάσσονται στην έννοια της δικαιοσύνης, από όσους ορίζουν το δίκαιο σαν μια παρόμοια συνήθεια.

Εγώ όμως, αποβλέποντας προς το ύψος της θεϊκής νομοθεσίας, σκέπτομαι πως κάτι περισσότερο από όσα είπαμε εννοείται μ’ αυτή τη δικαιοσύνη. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

ΣΕΙΡΑ «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ», ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ», Αρχιμ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Σελ. 116,117

ΜΗΠΩΣ ΤΟ "ΝΑΙ" ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΝΑΙ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ;;;

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΟΤΗΤΑ! ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΤΕΚΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

ΜΗΠΩΣ ΤΟ "ΝΑΙ" ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ,

 ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΝΑΙ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ;;;

+Και τι είναι δικαιοσύνη;

+Λένε , λοιπόν, μερικοί απ’ αυτούς που ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα θέματα ότι δικαιοσύνη είναι η συνήθεια να αποδίδεις το ίσο, και στον καθένα αυτό που αξίζει.

+ ...αν ο σκοπός του δικαίου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των έξω της Εκκλησίας, είναι η ισότητα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί αληθινός ο ορισμός της δικαιοσύνης, όπως δόθηκε προηγουμένως. Γιατί αμέσως θα ελεγχθεί από την ανισότητα, που υπάρχει στη ζωή.

+Γιατί λίγοι βασιλεύουν, διοικούν, δικάζουν, κατέχουν χρήματα, ή έχουν κάποια άλλη αρμοδιότητα. Οι περισσότεροι ανήκουν στους υπηκόους και στους διοικουμένους. Πως μπορεί να δεχθεί κανείς ότι η αληθινή δικαιοσύνη είναι εκείνη, που δεν έχει δοθεί εξίσου σ’ όλη τη φύση;

Ποια είναι, λοιπόν, η δικαιοσύνη [ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ!] που [ΔΗΘΕΝ] αναφέρεται σε όλους;

.                                                                                                               .

Η έννοια της δικαιοσύνης

2. Και τι είναι δικαιοσύνη; Νομίζω πως αυτό πρέπει πρώτα να αποκαλύψουμε με το λόγο, ώστε, φανερώνοντας την ομορφιά της, να γεννηθεί έτσι έγκαιρα μέσα μας η επιθυμία αυτού που αποκαλύφθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατό, να έχεις τη διάθεση να επιθυμίσεις αυτό που δε φαίνεται.  Αλλά κι η φύση μας παραμένει κάπως αδρανής κι ασυγκίνητη για το άγνωστο, εκτός βέβαια κι αν έχει σχηματίσει κάποια έννοια για το επιθυμητό εξ ακοής ή εξ όψεως.

Λένε , λοιπόν, μερικοί απ’ αυτούς που ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα θέματα ότι δικαιοσύνη είναι η συνήθεια να αποδίδεις το ίσο, και στον καθένα αυτό που αξίζει. Δίκαιος λέγεται π.χ. εκείνος που όταν βρεθεί στη θέση να μοιράσει χρήματα, δίδει αποβλέποντας στο ίσο κι υπολογίζει συγχρόνως την ανάγκη εκείνων που παίρνουν μέρος στην μοιρασιά. Κι εκείνος που, έχοντας τη δικαστική εξουσία, όταν δεν εκδίδει την απόφαση με κάποια εύνοια ή αντιπάθεια, αλλ’ ακολουθώντας την φύση των πραγμάτων τιμωρεί, όσους είναι άξιοι τιμωρίας και δίνει αθωωτική ψήφο στους ανεύθυνους, ενώ όταν πρόκειται για θέματα που αμφισβητούνται [π.χ. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»…], εκφέρει την κρίση του με γνώμονα την αλήθεια [της «ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»], κι αυτός λέγεται δίκαιος.

Κι εκείνος που επιβάλλει τους φόρους στους υπηκόους, όταν καθορίζει το φόρο ανάλογα με την δύναμη, κι ο οικογενειάρχης κι ο άρχοντας της πόλης κι ο βασιλιάς των εθνών, όταν ο καθένας απ’ αυτούς διοικεί με τον καλύτερο τρόπο αυτούς που εξουσιάζει και δεν κινείται από παράλογες διαθέσεις, αλλά με ευθύτητα κρίνει τους υπηκόους και προσαρμόζει τη γνώμη του ανάλογα με τις προτιμήσεις των πολιτών. Όλα αυτά παρόμοια εντάσσονται στην έννοια της δικαιοσύνης, από όσους ορίζουν το δίκαιο σαν μια παρόμοια συνήθεια.

                 Εγώ όμως, αποβλέποντας προς το ύψος της θεϊκής νομοθεσίας, σκέπτομαι πως κάτι περισσότερο από όσα είπαμε εννοείται μ’ αυτή τη δικαιοσύνη. Αν ο λόγος της σωτηρίας είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, όμως δε είναι δυνατό ν’ ανήκει κάθε άνθρωπος σ’ αυτούς που αναφέραμε. Γιατί λίγοι βασιλεύουν, διοικούν, δικάζουν, κατέχουν χρήματα, ή έχουν κάποια άλλη αρμοδιότητα. Οι περισσότεροι ανήκουν στους υπηκόους και στους διοικουμένους. Πως μπορεί να δεχθεί κανείς ότι η αληθινή δικαιοσύνη είναι εκείνη, που δεν έχει δοθεί εξίσου σ’ όλη τη φύση;

Γιατί αν ο σκοπός του δικαίου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των έξω της Εκκλησίας, είναι η ισότητα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί αληθινός ο ορισμός της δικαιοσύνης, όπως δόθηκε προηγουμένως. Γιατί αμέσως θα ελεγχθεί από την ανισότητα, που υπάρχει στη ζωή.

Ποια είναι, λοιπόν, η δικαιοσύνη που αναφέρεται σε όλους;

(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

ΣΕΙΡΑ «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ», ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ», Αρχιμ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Σελ. 116,119

''[...]Μὲ τὸ χθὲς ἀσχολεῖται ἡ ἱστορία. Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο τὸ χθές. Εἶνε καὶ τὸ σή­μερα. Τὸ τί συμβαίνει σήμερα τὸ μαθαίνει ὁ ἄν­θρωπος ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες, τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὶς τηλεοράσεις. Μὲ τί δίψα οἱ ἄνθρωποι παρακολουθοῦν αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα!

''[...]Λίγοι εἶνε αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀπορρο­φῶνται ἀπὸ τὸ σήμερα, ἀλλὰ στρέφουν τὸ βλέμμα τους πρὸς τὸ παρελθὸν κι ἀνοίγουν τὴν ἱστορία καὶ διαβάζουν τί ἔκαναν οἱ ἄν­θρω­ποι στὰ περασμένα χρόνια.''

ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ»

____________________________

______________________________

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (Ἑβρ. 13,7-16)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O BΡΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8)

Μιλήσαμε, ἀγαπητοί μου, ἄλλοτε γιὰ τὸν βίο, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ ἔργα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ποὺ ἑορτάζουν σήμερα. Ἰδιαιτέρως κάναμε λόγο

"ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ"....θεμα' '''[...]διακοπήν του μνημοσύνου ψευδαδελφών και ψευδεπισκόπων...''

"ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ"....

''Αντίκρυ έχουμε το «βδέληγμα της ερημώσεως», την παναίρεση του οικουμενισμού...''

Κεφαλονιά - Το χρονικό του αγώνα υπέρ πίστεως στην προ και μετά Κολυμπαρίου εποχή [1]

«Σεβασμιώτατε,

Η Ιερά και σεβάσμια Θεομητορική Μονή των Σισσίων, δεν έχει μάθει να εκβιάζεται από τετελεσμένα γεγονότα, ούτε και να πειθαρχεί σε εγκυκλίους που με δορά προβάτων έρχονται να ανατρέψουν τα αιώνια, θεοχάρακτα και Δεσποτικού αίματι θεοσφράγιστα όρια της Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και να προκαλέσουν το φιλόθεον φρόνημα των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών.

Ο εις άγγελος φωτός μετασχηματιζόμενος σατανάς, μπορεί να εξαπατά μόνον εκείνους όπου του παρεχώρησαν δικαιώματα μέσα στη διάνοια τους και να τους γκρεμίζει ακόμη και από αποστολικούς θρόνους, στα τάρταρα του άδου.

Αυτός όμως