ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΠΙΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ!

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ  ‘’ΔΟΓΜΑ’’ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ! –  ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ [ΚΑΙ ΑΞΙΟΣ ΕΠΑΙΝΟΥ] ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ‘’ΜΕ  ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΨΥΧΗΣ’’ ΚΑΙ ‘’ΒΑΘΙΑ ΠΙΣΤΗ’’ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ-ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ….

  

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Η πίστη «ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι», ότι δηλαδή «ο Θεός είναι ένας»,  έχουμε πει πως είναι πίστη και των δαιμονίων!  και κατά μία έννοια μια τέτοια πίστη χαρακτηρίζεται από την μόνιμη άρνηση του ανθρώπου, κάποιας άλλης πίστης, να επιτελέσει  το «Έργο του Θεού», να εργαστεί  δηλαδή στον Αμπελώνα Του, να καλλιεργήσει τις εντολές Του και κυρίως!  να αγαπήσει εξ όλης της καρδίας του τον Κύριο της Δόξης, τον αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό! Έπειτα δε και τον Πλησίον του!

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μιλώντας για την κατά Θεό αγάπη λέγει: — Αφού η ψυχή είναι ανωτέρα του σώματος, και ο Θεὸς είναι άπειρες φορὲς ανώτερος του κόσμου, αφού ο ίδιος τον έπλασε, τότε εκείνος που προτιμά να περιποιείται περισσότερο απ' τη ψυχή το σώμα, και ν' αγαπά περισσότερο απ' το Θεό τον κόσμο, που μολαταύτα ο Θεὸς τον εδημιούργησε, δεν διαφέρει καθόλου απὸ τους ειδωλολάτρες» [http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/maximos_agapi.htm. ]

Ο σημερινός άνθρωπος-επιστήμονας της ηδονής, των φιλόδοξων οραμάτων αλλά και της απιστίας μέσα στην αναζήτηση της «εν προσώπο» ειρήνης και ασφάλειάς του, πείθεται από τους ιερείς της αισχύνης, πως αυτοί και μόνο- οι ιερείς και αρχιερείς- δύνανται να κατεβάζουν την φωτιά του ουρανού ή καλύτερα! είναι ως ειδικοί ικανοί  να μας «αποτειχίσουν» από τον φόβο της Κρίσης και αυτής ακόμη της Κολάσεως εφόσον ο Θεός «αγάπη εστί»! Ο φόβος του Θεού , υποστηρίζουν πως δεν είναι «Αρχή της Σοφίας»,  παρά μόνο ένα απαρχαιωμένο εργαλείο και ένα αρνητικό συναίσθημα που ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙ όλη την κοινωνία μας!

ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ!

Κατά μία έννοια η προσπάθεια της ενοποίηση των «ιερέων-επισκόπων» όλου του κόσμου και όλων των πίστεων-την οποία υποβοηθεί ο νυν πατριάρχης μας μαζί με τους 10 αρχηγούς του- αποβλέπει στην δημιουργία ενός διπλού ΤΕΙΧΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ!  Της «ανθρωπότητας μας»  από την μια πλευρά, που κινδυνεύει από το φανατισμό όσων επιμένουν ότι ο Θεός είναι μαζί φωτιά και φως, αλλά και της «θεοποίησής μας», η οποία κινδυνεύει από «ένα θεό του μίσους» που κομματιάζει, διχάζει, αλλά  και ομαδοποιεί τους ανθρώπους του, μ’ έναν αποκλειστικό τρόπο! Π.χ. Η «Μία , αγία , καθολικής και αποστολική Εκκλησία» ΤΟΥ!!!

[Παλαιά βέβαια αυτή η κατηγορία, των παλαιών Φαρισαίων, προς τον Ιησού, ότι δηλαδή με την εξουσία του άρχοντα των δαιμονίων κάνει ότι κάνει και παρασύρει οπίσω του το απλό και αμόρφωτο λαό του Ισραήλ!]

Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ!

Αδελφοί, Πάλι και πάλι σκοντάφτουμε πάνω στους ‘’επιστήμονες’’, και  σ' όλους γενικά τους ανθρώπους καλής θελήσεως! Ο νέος αυτός  τύπος ανθρώπου, του «ανθρώπου καλής θελήσεως», καλλιεργείται πολλά χρόνια από τους ειδικούς επιστήμονες των θρησκειών και της χειραγώγησης των μαζών!  Οι κατασκευαστές του νέου προϊόντος που λέγετε και «πρόσωπο»!  κατάφεραν  να στρέψουν τα μυαλά (και τα πρόσωπα) όλων σχεδόν των ανθρώπων  προς «τὸν κοινὸ Πατέρα ὅλων τῶν πιστῶν»! Φυσικά, όταν το ακροατήριό τους το αποτελούν μονοθεϊστές τότε οι τεχνουργοί της Πανθρησκείας ομιλούν μόνο για  «τὸ Θεὸ τοῦ Ἀβραάμ»!... και όταν πάλι οι επιστήμονες αυτοί είναι ορθόδοξοι και συζητούν με Ορθοδόξους ομιλούν  μόνο για «το Θεό του Ιησού», δίχως ντροπή...

Όμως, Τι περισσότερο από τη «Φιλία του Θεού» μπορεί να κερδίσει ένας άνθρωπος που πιστεύει «τὸ Θεὸ τοῦ Ἀβραάμ», και που δεν πιστεύει σ’ Αυτόν που ο ίδιος ο Αβραάμ οίδε και πίστεψε, δηλαδή στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό;

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΔΙΧΩΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ [ΣΕ ΕΡΓΑ], ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΔΡΑΝΗ!

Ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος πάλι μας λέγει: «19 σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι», δηλαδή, « Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν-και συνεχίζει- 20 Θέλεις λοιπόν να γνωρίσεις, ω άνθρωπε κενέ, ότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι αδρανής; 21 Ο Αβραάμ ο πατέρας μας δε δικαιώθηκε από τα έργα, επειδή πρόσφερε τον Ισαάκ το γιο του πάνω στο θυσιαστήριο;  22 Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε με τα έργα του και από τα έργα η πίστη τελειοποιήθηκε. 23 Και έτσι εκπληρώθηκε η Γραφή που λέει: Πίστεψε τότε ο Αβραάμ στο Θεό και του λογαριάστηκε για δικαίωση και καλέστηκε φίλος Θεού» (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2).

Πώς να μην πούμε τώρα ότι είναι ειδωλολάτρης, όποιος χριστιανός δεν ομολογεί τον Ιησούν ως τον μόνο Κύριο και Θεό όλων των ανθρώπων ενώπιων των ανθρώπων με παρρησία; Τι περισσότερο από την «Φιλία» του Θεού μπορεί να κερδίσει ένας άνθρωπος που πιστεύει «τὸ Θεὸ τοῦ Ἀβραάμ»; Αλλά και τι περισσότερο από τον «Ιησού», τον Υιό του Θεού, μπορεί να κερδίσει αυτός που πιστεύει <<το θεό του Αγίου Φιλίππου>>;

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης αναφέρει για έναν ερευνητή του κακού καιρού, που επαινεί τους σημερινούς επιστήμονες -που βλέπουν θετικά το Ισλάμ- ως γενναιόψυχους και βαθιά θρησκευόμενους! Λέει σχετικά,  

<<[...]Είναι μόνον λυπηρό που ο εν λόγω ερευνητής στη συνέχεια δεν συμφωνεί με αυτήν την καθολικά αρνητική θέση των αγίων, και επαινεί σημερινούς επιστήμονες που βλέπουν θετικά το Ισλάμ, γιατί λέγει τους βοήθησαν σ' αυτὸ «η γενναιότητα της ψυχής τους και... η βαθιά τους πίστη», σαν να εστερούντο αυτὲς τις αρετὲς οι  Άγιοι Πατέρες. Γράφει επὶ λέξει: «Οι επιστήμονες όμως που ανέφερα - καθὼς και πολλοὶ άλλοι συνάδελφοι και μαθητὲς τους - διακρίνονταν επίσης για τη γενναιότητα της ψυχής τους και για τη βαθιά τους πίστη. Οι δύο αυτὲς αρετές, τα δύο αυτὰ θεία χαρίσματα, τους βοήθησαν ώστε να αναγνωρίσουν στό Ισλὰμ τη θρησκεία που δοξολογεί τον ίδιο με μας Θεό, το Θεὸ του Αβραάμ, τον κοινὸ Πατέρα όλων των πιστών. Οι ίδιες ακριβώς αρετὲς χαρακτηρίζουν και όλους τους χριστιανούς, καθολικούς, προτεστάντες και ορθοδόξους, που τα πενήντα τελευταία χρόνια, κυρίως απὸ τη δεκαετία του '60 και ύστερα, αποφάσισαν να εργαστούν για την προώθηση του ισλαμοχριστιανικού διαλόγου και την όσο το δυνατὸν μεγαλύτερη προσέγγιση και καλύτερη γνωριμία μεταξὺ των δύο αυτών αποκεκαλυμμένων θρησκειών» [1].

Αγαπητοί αδελφοί, τελικά «άνθρωπος» μπορεί να θεωρηθεί ο κάθε ένας από  εμάς τους απλούς και αγράμματους πιστούς, όμως  «πρόσωπα» είναι μόνον αυτοί που συμμετέχουν ενεργά στους διαλόγους της δήθεν «αγάπης» με γενναιότητα ψυχής! και βαθιά πίστη! στις αρχές του Οικουμενισμού... Ας είναι,

Αν όμως όλοι αυτοί οι διάλογοι εξυπηρετούν, ίσως, μια βαθιά ανθρώπινη αναγκαιότητα, αυτή της ειρήνης και ασφάλειας του «Προσωπείου», αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε σ’ ένα ουσιαστικό διάλογο!

 ''Αξίζει, όμως, να αναφέρουμε ένα διάλογο (Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ’) που είχε ο Φίλιππος με τον Κύριο… όπου δίνει αφορμή στον Κύριο να φανερώσει ο ίδιος ότι είναι ομοούσιος με τον Πατέρα Θεό''.

-   Φίλιππος: «Κύριε, δείξον ημίν τόν πατέρα καί αρκεί ημίν» (Κύριε, αποκάλυψε μας, δείξε μας τον Πατέρα, και αυτό μας αρκεί).

-       Και ο Κύριος μεταξύ άλλων του απάντησε: «Ου πιστεύεις ότι εγώ εν τώ πατρί καί ο πατήρ εν εμοί εστι; τά ρήματα ά εγώ λαλώ υμίν, απ᾿ εμαυτού ου λαλώ: ο δέ πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τά έργα» (Δεν πιστεύεις, Φίλιππε, ότι εγώ είμαι αχώριστα συνδεδεμένος με τον Πατέρα, ώστε εγώ να είμαι και να μένω μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας να είναι και να μένει μέσα μου; Είμαι δε τόσο πολύ ενωμένος, ώστε αυτά πού σας διδάσκω δεν είναι από τον εαυτό μου. Άλλα ο Πατέρας μου πού μένει μέσα μου, αυτός ενεργεί τα υπερφυσικά έργα).

 Η παράδοση αναφέρει ότι ο Φίλιππος κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους και πέθανε μαρτυρικά στην Ιεράπολη της Συρίας….

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΠΙΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ!

Ο π. Θεόδωρος μας θυμίζει κάτι από τον άγιο βίο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που εορτάζει σήμερα, μαζί με τον Απόστολο Φίλιππο!

 - Κάποια μέρα λοιπὸν εξήλθε για περίπατο έξω απὸ την πόλη απὸ την ανατολικὴ πύλη. Συνέπεσε τότε να κηδεύουν οι Μουσουλμάνοι κάποιον ομόπιστό τους· εκ του μακρόθεν παρακολούθησε τα τελούμενα και ο Άγιος Γρηγόριος. Όταν επέστρεφαν, κάθησαν μαζὶ με ένα τασιμάνη, ένα Μουσουλμάνο κληρικὸ δηλαδή, στο μέρος όπου καθόταν και ο Άγιος Γρηγόριος, ο οποίος, αφού ζήτησε κάποιον που να γνωρίζει και τις δύο γλώσσες, με δική του πρωτοβουλία άνοιξε συζήτηση με τον τασιμάνη, πολὺ ενδιαφέρουσα. Με αφορμὴ τα τελεσθέντα κατὰ την κηδεία ο διάλογος περιεστράφη γύρω από την σχετικὴ τελετουργία και την μέλλουσα κρίση. Ο Άγιος Γρηγόριος παρετήρησε ότι θα έπρεπε οι ευχές τους, να αναπέμπονται προς τον Χριστό, εφ' όσον όπως και οι ίδιοι πιστεύουν, κριτὴς όλων θα έλθει ο Χριστός. Σύμφωνα μάλιστα με τον Αβραάμ ο Θεὸς θα κρίνει την οικουμένη, όπως και σύμφωνα με τον προφήτη Δανιήλ. Επομένως ο Χριστὸς ως Θεὸς θα κρίνει την οικουμένη, δεν είναι διαφορετικὸς απὸ τον Πατέρα κατὰ την θεότητα, όπως δεν είναι διαφορετικὸ απὸ τον ήλιο το ηλιακὸ απαύγασμα. Ο τασιμάνης φάνηκε να δυσανασχετεί. Ανέπτυξε και τις δικές του θέσεις, ενώ εν τω μεταξὺ συγκεντρώθηκαν πολλοὶ Χριστιανοὶ και Τούρκοι, για να παρακολουθήσουν τὴν συζήτηση. [2]

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 (+ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

 ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]  Ἀστέριος Ἀργυρίου, «Κοράνιο καὶ χριστιανικὴ πίστη. Σκέψεις  πάνω στὸν ἰσλαμοχριστιανικὸ διάλογο χτὲς καὶ σήμερα», ἐν ΚΑΘ' ΟΔΟΝ, τεῦχος 3, Σεπτ. - Δέκ. 1992, σέλ. 39

 [2] ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/11/blog-post_54.html